Architektura neobarokowa
W tym artykule zagłębimy się w temat Architektura neobarokowa, analizując jego różne aspekty i konsekwencje w dzisiejszym społeczeństwie. Architektura neobarokowa jest w ostatnim czasie przedmiotem debaty i kontrowersji, wzbudzając zainteresowanie badaczy, naukowców i obywateli. W kolejnych wierszach będziemy badać jego pochodzenie, ewolucję i wpływ w różnych obszarach, a także możliwe implikacje, jakie ma to na przyszłość. Od swoich początków do dnia dzisiejszego Architektura neobarokowa odegrał fundamentalną rolę w kształtowaniu znanego nam świata i ważne jest, aby zrozumieć jego zakres i konsekwencje, aby odpowiednio się nim zająć.
Neobarok – nurt w architekturze historyzmu, nawiązujący formalnie do baroku[1], szczególnie w dekoracjach elewacji, rozpowszechniony w końcu XIX wieku (od 1880)[2].
W stylu neobaroku wznoszono przede wszystkim budynki użyteczności publicznej (pałac Ziemstwa Pomorskiego w Szczecinie[3], gmach Towarzystwa Zachęty w Warszawie), zwłaszcza teatry, gdyż włoskie i francuskie korzenie baroku kojarzyły się z rozwojem opery i dramatu. Jednocześnie powstawały neobarokowe budynki mieszkalne, wraz z neorenesansowymi. Neobarok niekiedy występował w architekturze sakralnej (np. kościół Trójcy Świętej w Korfantowie[4]). W końcowej fazie współistniał z secesją, style wzajemnie na siebie wpływały. Sporadycznie był spotykany jeszcze do lat 20. XX wieku[2].
W Austrii neobarok kojarzony był z patriotyzmem, gdyż nawiązywał do stylu panującego w okresie największej potęgi politycznej tego państwa na początku XVIII stulecia[5].
Galeria
Przypisy
- ↑ Historia architektury – historyzm (style neo) – ArchiTrav.pl (pol.).
- ↑ a b Neobarok - archirama.pl , archirama.muratorplus.pl .
- ↑ Pałac Ziemstwa Pomorskiego , www.akademiasztuki.eu (pol.).
- ↑ Kościół pw. Trójcy Świętej - Zabytek.pl , zabytek.pl (pol.).
- ↑ Co by było, gdyby nie rozbiory , www.tygodnikpowszechny.pl, 23 stycznia 2018 (pol.).