Antygoryt
W następnym artykule szczegółowo przeanalizujemy Antygoryt, temat, który w ostatnich latach wzbudził duże zainteresowanie i debatę. Od momentu pojawienia się Antygoryt przyciąga uwagę zarówno ekspertów, jak i fanów, generując szeroką gamę opinii i teorii. W tym artykule będziemy badać różne aspekty Antygoryt, od jego wpływu na dzisiejsze społeczeństwo po jego znaczenie w kontekście historycznym. Dodatkowo zbadamy przyszłe implikacje Antygoryt i rolę, jaką może odegrać w naszym codziennym życiu. Celem tej analizy jest przedstawienie kompleksowego spojrzenia na Antygoryt w celu wzbogacenia wiedzy i zrozumienia tego bardzo istotnego tematu.
| |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
(Mg,Fe)3Si2O5(OH)4[1] |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
2,5-6[potrzebny przypis] |
| Przełam |
zadziorowaty, rzadziej muszlowy |
| Łupliwość |
doskonała wg (100) |
| Pokrój kryształu |
tabliczkowe, łuskowe, ziarniste, listewkowe |
| Układ krystalograficzny |
jednoskośny |
| Właściwości mechaniczne |
kruchy |
| Gęstość |
2,55-2,64 (najczęściej 2,61)[potrzebny przypis] g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
szara, żółta, zielona, niebieskawa, czarna |
| Rysa |
jasnozielona |
| Połysk |
woskowy, tłusty |
| Współczynnik załamania |
nα 1,558-1,567, nβ 1,565, nγ 1,562-1,574 |
| Inne |
pleochroizm - odmiany zasobne w żelazo mogą wykazywać następujące barwy: bladozielonkawożółty i bladozielony |
Antygoryt – minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy serpentynów. Należy do minerałów pospolitych i szeroko rozpowszechnionych.
Nazwa wywodzi się od Antigoro (nazwa doliny we włoskim Piemoncie) – miejsca pozyskiwania czystego antygorytu. Znane w gemmologii odmiany: bowenit i williamsyt.
Właściwości
Jest kruchy, ale pojedyncze płytki bywają giętkie i sprężyste. Tworzy kryształy płytkowe, tabliczkowe i łuskowe. Występuje w skupieniach ziarnistych, płytkowych. Przeważnie zawiera żelazo (wpływa na intensywność zabarwienia), rzadziej glin, chrom, nikiel, mangan.
Występowanie
Minerał wtórny, zwykle występujący jako główny składnik zbitych serpentynitów; powstaje z przeobrażenia oliwinu w ultrabazytach, gabrach, zasadowych skałach wylewnych.
Miejsca występowania:
- Włochy - Antigorio, Piemont,
- Pakistan - przezroczysty, dobrej jakości, żółtozielony,
- Nowa Zelandia - piękny ciemnoniebieskawozielony – bowenit,
- USA - jabłkowozielony bowenit Delaware River, Rhode Island; williamsyt - Rock Springs, Maryland,
- Chiny, RPA, Afganistan, Kanada, Wenezuela, Australia, Wielka Brytania, Austria, Szwajcaria, Norwegia, Finlandia, Niemcy,
W Polsce – jako składnik serpentynitów w okolicach; Ząbkowic Śląskich, Szklar, Kowar.
Zastosowanie
- W jubilerstwie ograniczone;
- okazy fasetowane (williamsyt) należą do wyjątkowych rzadkości;
- jako surowiec dekoracyjny i rzeźbiarski (bowenit)
- ma znaczenie naukowe, jako wskaźnik charakteru i warunków przeobrażeń
- jest poszukiwany i ceniony przez kolekcjonerów[potrzebny przypis]
- wartościowy materiał zdobniczy, dekoracyjny i rzeźbiarski
- używany jako imitacja jadeitu
Przypisy
- ↑ Antigorite Mineral Data. webmineral.com. .
Bibliografia
- M. Sobczak Mała encyklopedia kamieni szlachetnych i ozdobnych
Linki zewnętrzne
- Antigorite Mineral Data. webmineral.com. .