Temat Antonin Bajewski jest zagadnieniem, które wywołało duże zainteresowanie współczesnego społeczeństwa. Od dziesięcioleci Antonin Bajewski jest przedmiotem studiów i badań ekspertów z różnych dziedzin. Jego implikacje są szerokie, a jego wpływ rozszerzył się na różne aspekty życia codziennego. W tym artykule zbadamy różne wymiary Antonin Bajewski, analizując jego pochodzenie, ewolucję i znaczenie w obecnym kontekście. Dodatkowo zbadamy opinie ekspertów i naukowców na temat Antonin Bajewski, a także jego wpływu na takie sektory jak ekonomia, kultura i polityka.
prezbiter i męczennik | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Czczony przez | |
Beatyfikacja |
Antonin Bajewski OFMConv (Jan Eugeniusz Bajewski) (ur. 17 stycznia 1915 w Wilnie, zm. 8 maja 1941 w Auschwitz-Birkenau) – polski kapłan zakonny zakonu franciszkanów z Niepokalanowa, jeden z najbliższych współpracowników św. Maksymiliana, błogosławiony Kościoła katolickiego.
Urodził się w Wilnie. W 1933 roku ukończył tu Gimnazjum im. Adama Mickiewicza.[1]Święcenia przyjął w maju 1939 w Krakowie. Był redaktorem Miles Immaculatae[2]. Był wybitnie uzdolnionym lingwistą z zakonu franciszkanów konwentualnych.
Gestapo aresztowało go wraz z czterema innymi ojcami 17 lutego 1941. Po przewiezieniu z Pawiaka, gdzie dzielił los św. Maksymiliana, do niemieckiego obozu zagłady w Auschwitz-Birkenau, katowany był przez SS-manów koronką franciszkańską (różańcem franciszkańskim – noszonym przy boku). Chory na tyfus, wspierał współwięźniów chorych fizycznie i duchowo, szczególnie przez sakrament spowiedzi. Powtarzał często: „Z Chrystusem jestem przybity do krzyża”[a]. Umarł ze słowami na ustach: „Jezus i Maryja”.
Bł. o. Jan Antonin Bajewski wyróżniał się wielką pobożnością i delikatnością wobec ludzi.
Beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II w Warszawie 13 czerwca 1999 w grupie 108 polskich męczenników.