Antoni Malecki (biskup)

W dzisiejszym świecie Antoni Malecki (biskup) (tytuł artykułu) stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona osób. Od wpływu na społeczeństwo po implikacje w życiu codziennym, Antoni Malecki (biskup) przyciągnął uwagę naukowców, specjalistów i ogółu obywateli. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu w tym artykule omówione zostaną różne perspektywy Antoni Malecki (biskup), badając jego wpływ w takich obszarach, jak technologia, kultura, ekonomia i polityka. Dodatkowo przeanalizowane zostaną obecne trendy związane z Antoni Malecki (biskup), a także jego możliwe prognozy na przyszłość. Poprzez tę wyczerpującą analizę staramy się zapewnić kompleksowy obraz Antoni Malecki (biskup) i jego znaczenia we współczesnym świecie.

Antoni Malecki
Administrator apostolski Leningradu
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 kwietnia 1861
Petersburg

Data i miejsce śmierci

17 stycznia 1935
Warszawa

Miejsce pochówku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Administrator apostolski Leningradu
Okres sprawowania

1926–1934

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1884

Nominacja biskupia

13 sierpnia 1926

Sakra biskupia

13 sierpnia 1926

Odznaczenia
Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie)
Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

13 sierpnia 1926

Konsekrator

Michel-Joseph Bourguignon d’Herbigny

Współkonsekratorzy

Boļeslavs Sloskāns
Juozas Preikšas

Nagrobek bpa Antoniego Maleckiego

Antoni Malecki (ur. 5 listopada?/17 listopada 1861 w Petersburgu, zm. 17 stycznia 1935 w Warszawie) – polski biskup rzymskokatolicki, działacz polonijny w Petersburgu, biskup pomocniczy mohylewski i administrator apostolski Leningradu.

Życiorys

Podjął studia w Nikołajewskiej Akademii Inżynieryjnej, której nie ukończył, gdyż postanowił wstąpić do katolickiego seminarium w Mohylewie[1]. Po uzyskaniu święceń pełnił posługę w Witebsku i Mińsku. W wieku 24 lat przebywał w Turynie poznając owoce pracy wychowawczej księży[2]. Za sprzeciw wobec antykatolickiej polityki carskiej skazany w 1886 na 6 miesięcy więzienia[1]. Następnie osiedlił się w Petersburgu, gdzie mieszkał do rewolucji bolszewickiej. W tym czasie związany był z kościołem pw. św. Stanisława i zorganizował w stolicy Rosji szereg katolickich instytucji charytatywnych i opiekuńczych oraz edukacyjnych[1]. Początkowo wychowywał ubogie dzieci, a w 1890 założył ochronkę[2], ponadto otworzył warsztaty kowalskie i ślusarskie w 1900[2][3]). W 1907 był inicjatorem szkoły średniej z polskim językiem wykładowym[2][3]. Pod miastem Ługa założył miasteczko dla dzieci chorych do 10 roku życia[2].

Po wybuchu I wojny światowej działacz Polskiego Towarzystwa Pomocy Ofiarom Wojny. W 1918 został wikariuszem generalnym archidiecezji mohylewskiej[1]. Więziony przez władze sowieckie w latach 1923-1925 w łagrach koło Archangielska. 13 sierpnia 1926 mianowany biskupem tytularnym Dionysiana i konsekrowany na biskupa pomocniczego mohylewskiego[4] oraz administratora apostolskiego Leningradu. Uwięziony ponownie w 1930, został skazany na 10 lat zesłania na Syberię w okolicach Bracka[1], w kraju Buriatów nad rzeką Angarą[5] zwolniony w wyniku starań rządu polskiego ze względu na zły stan zdrowia w 1934. W kwietniu 1934 przybył do Polski i zamieszkał w Warszawie[2]. Ciężko chory przebywał w lecznicy (sanatorium) sióstr Elżbietanek[3]. Zmarł tamże 17 stycznia 1935 w wyniku wycieńczenia organizmu[2][3][6]. Pierwotnie został pochowany w podziemiach katedry warszawskiej[3][6]. Później szczątki przeniesiono do grobowca biskupów pomocniczych warszawskich na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 11-3-2/3)[5][7].

Odznaczenie i upamiętnienie

  • Order Świętej Anny III klasy
  • Tablica poświęcona biskupowi na ścianie kościoła św. Stanisława w Petersburgu odsłonięta w 2000
  • Tablica poświęcona biskupowi na ścianie Domu Kierbedzia (ul. Kiryłowska) w Petersburgu z 2006[1]

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Dembowska A., 2011: Polacy na północy Rosji. Strony: 40-42. Wyd. IPK Wiesti, Sankt Petersburg.
  2. ↑ a b c d e f g Marcin Szkopowski. Ś. p. ks. biskup Malecki. „Kurier Warszawski”. Nr 17, s. 8, 17 stycznia 1935. 
  3. ↑ a b c d e Zgon biskupa męczennika. „Rycerz Niepokalanej”. Nr 3, s. 89, 1935. 
  4. ↑ Bishop Anton Malecki [Catholic-Hierarchy] , www.catholic-hierarchy.org (ang.).
  5. ↑ a b Zenowiusz Ponarski, Rzecz o Danucie Sadkowskiej, s. 127 "Znad Wilii", nr 3(44), Wilno 2012
  6. ↑ a b Antoni Malecki. Nekrolog. „Kurier Warszawski”. Nr 18, s. 9, 18 stycznia 1935. 
  7. ↑ Cmentarz Stare Powązki: BISKUPI POMOCNICZY WARSZAWSCY, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .

Bibliografia