Antoni Comín

Obecnie Antoni Comín jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu ludzi w różnych częściach świata. Wpływ, jaki Antoni Comín ma na nasze życie, jest niezaprzeczalny, czy to na poziomie osobistym, społecznym, ekonomicznym czy politycznym. Od momentu pojawienia się Antoni Comín był przedmiotem badań, analiz i debat ekspertów z różnych dziedzin, którzy starają się zrozumieć jego implikacje i konsekwencje. W tym artykule zbadamy z różnych perspektyw zjawisko Antoni Comín i jego wpływ na obecne społeczeństwo, aby rzucić światło na ten szeroko dyskutowany temat.

Antoni Comín
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 marca 1971
Barcelona

Zawód, zajęcie

polityk, nauczyciel akademicki, filozof

Alma Mater

Uniwersytet Autonomiczny w Barcelonie

Multimedia w Wikimedia Commons

Antoni (Toni) Comín i Oliveres (ur. 7 marca 1971 w Barcelonie[1]) – hiszpański i kataloński polityk, nauczyciel akademicki oraz filozof, parlamentarzysta regionalny, w latach 2016–2017 minister zdrowia w Generalitat de Catalunya, poseł do Parlamentu Europejskiego.

Życiorys

Ukończył filozofię i nauki polityczne na Uniwersytecie Autonomicznym w Barcelonie. Odbył studia podyplomowe na Uniwersytecie Pompeu Fabry, doktoryzował się na tej samej uczelni[1][2]. W latach 1997–2003 pracował jako nauczyciel w szkole Escola Sagrat Cor-Diputació w Barcelonie. W 2001 został wykładowcą w ESADE w ramach Universidad Ramon Llull. Autor publikacji poświęconych tematyce socjologicznej i filozoficznej[1][2].

Działał w ruchu politycznym Ciutadans pel Canvi, skupiającym współpracowników Pasquala Maragalla. W latach 2006–2010 wchodził w skład kierownictwa tej organizacji. W latach 2004–2010 sprawował mandat posła do katalońskiego parlamentu VII i VIII kadencji[2]. Uzyskiwał go jako przedstawiciel CpC startującego w porozumieniu z Partią Socjalistów Katalonii. W latach 2011–2014 Antoni Comín był członkiem PSC[2]. Opuścił to ugrupowanie, nawiązując współpracę z Republikańską Lewicą Katalonii[3]. W 2015 i 2017 ponownie wybierany do katalońskiego parlamentu[2].

W styczniu 2016 został członkiem regionalnego rządu Carlesa Puigdemonta, w którym odpowiadał za sprawy zdrowia[4]. Gabinet ten został odwołany w październiku 2017 decyzją hiszpańskiego premiera po nieuznawanej przez władze centralne katalońskiej deklaracji niepodległości. Antoni Comín znalazł się w grupie pięciu członków rządu, którzy uniknęli tymczasowego aresztowania, wyjeżdżając z Hiszpanii[5]. Osiedlił się w Belgii, sąd tego kraju odmówił jego wydania na podstawie europejskiego nakazu aresztowania[6].

W 2019 z ramienia katalońskiego ugrupowania Lliures per Europa został wybrany na deputowanego do Parlamentu Europejskiego IX kadencji[7], nie objął jednak początkowo mandatu z uwagi na spór co do legalności jego wyboru[8]. Na początku stycznia 2020 Parlament Europejski uznał go za legalnie wybranego europosła ze skutkiem od początku kadencji[9]. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w wyborach w 2024 (z ramienia formacji Junts i Lliures per Europa)[10]. Ponownie powstał jednak spór prawny co do jego wyboru; hiszpańska komisja wyborcza skreśliła go z listy wybranych posłów. Objęcie mandatu uzależniono od rozstrzygnięcia sprawy przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej[11].

Przypisy

  1. ↑ a b c Antoni Comín Oliveres. govern.cat. . (ang.).
  2. ↑ a b c d e H. Sr. Antoni Comín Oliveres. parlament.cat. . (kat.).
  3. ↑ Toni Comín anuncia que deixa el PSC. parlament.cat, 5 marca 2014. . (kat.).
  4. ↑ DECRET 3/2016, de 13 de gener, pel qual es nomenen el vicepresident del Govern, els consellers iconselleres dels departaments de la Generalitat de Catalunya i el secretari del Govern. gencat.cat, 14 stycznia 2016. . (kat.).
  5. ↑ Catalonia crisis: Sacked ministers held in Spanish jails. bbc.com, 2 listopada 2017. . (ang.).
  6. ↑ Belgium court rejects extradition of Catalan ex-ministers. thelocal.es, 16 maja 2018. . (ang.).
  7. ↑ Eurodiputados elegidos en España en las Elecciones al Parlamento Europeo 2019. 20minutos.es, 27 maja 2019. . (hiszp.).
  8. ↑ Katalońscy separatyści przegrali przed unijnym sądem. tvn24.pl, 2 lipca 2019. .
  9. ↑ Parliament to recognize jailed Catalan separatist as MEP next week. politico.eu, 6 stycznia 2020. . (ang.).
  10. ↑ Alberto Mas: Estos son los 61 eurodiputados que representarán a España en el Parlamento Europeo. elmundo.es, 10 czerwca 2024. . (hiszp.).
  11. ↑ European Parliament leaves exiled Junts MEP's seat vacant pending court ruling. catalannews.com, 3 lipca 2024. . (ang.).