W tym artykule zajmiemy się tematem Antonello da Messina z szerokiej i szczegółowej perspektywy. Temat ten był przedmiotem debat i badań w różnych obszarach, dlatego istotne jest jego przeanalizowanie z punktu widzenia różnych dyscyplin i podejść. W całym artykule będziemy badać różne aspekty związane ze Antonello da Messina, w tym jego wpływ na społeczeństwo, jego ewolucję w czasie i możliwe przyszłe implikacje. Ponadto zanurzymy się w różnych opiniach i stanowiskach istniejących wokół tego tematu, aby przedstawić kompletną i wyważoną wizję. Poprzez to kompleksowe podejście staramy się zapewnić czytelnikowi głębokie i wzbogacające zrozumienie Antonello da Messina, wzbogacając w ten sposób wiedzę i refleksję na ten temat.
![]() Święty Hieronim w pracowni, ok. 1475, 45.7 × 36.2 cm, National Gallery w Londynie[1] | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Dziedzina sztuki | |
Epoka |
Antonello da Messina (ur. ok. 1430 w Mesynie, zm. w lutym 1479) − sycylijski malarz okresu quattrocenta.
Zachowało się niewiele informacji o jego życiu. W 1456 artysta osiadł na stałe w Mesynie i założył tam własną pracownię. Prawdopodobnie wiele podróżował. Upowszechnił we Włoszech technikę olejną. Inspirował się malarstwem włoskim i niderlandzkim.
Według szesnastowiecznych przekazów był uczniem malarza Colantonia z Neapolu. W jego wczesnych pracach widać wyraźne wpływy flamandzkiego realizmu, który był bardzo ceniony w neapolitańskim środowisku artystycznym[potrzebny przypis]. Wpływy te znajdują wyraz m.in. w technice manipulowania światłem. Jego pierwszym datowanym dziełem (1465) jest Salvator Mundi, który znajduje się obecnie w National Gallery w Londynie. Frontalne ujęcie i dokładne opracowanie szczegółów to elementy zaczerpnięte z malarstwa północnego, natomiast klarowność kompozycji i idealizowane formy są już zaczątkiem stylu monumentalnego w dziełach Antonella.
Z roku 1470 pochodzi dzieło Ecce Homo (dziś w Nowym Jorku), a z lat 1473–74 jego dwie kopie (w tym jedna zaginiona). Czas podróży do Wenecji w latach 1474–76 był punktem kulminacyjnym w twórczości artysty, który odznaczał w tym czasie wzmożoną aktywnością, a jego dzieła – dużą dojrzałością artystyczną. Powstały wtedy: Ukrzyżowanie (Antwerpia), Portret mężczyzny zwany Kondotierem (Luwr), Portret mężczyzny (Turyn), Pietà (Wenecja), ołtarz San Cassiano (fragmenty w Wiedniu), Św. Sebastian (Drezno) i prawdopodobnie Ukrzyżowanie z Londynu.