Anton Weichselbaum
W dzisiejszym świecie Anton Weichselbaum to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi we wszystkich zakątkach planety. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, znaczenie we współczesnym społeczeństwie czy wpływ na przyszłość, Anton Weichselbaum jest tematem, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Przez lata Anton Weichselbaum był przedmiotem debaty, szeroko zakrojonych badań i szczegółowych analiz, co zaowocowało szeroką gamą opinii i perspektyw. W tym artykule zbadamy różne aspekty Anton Weichselbaum, od jego pochodzenia i ewolucji po dzisiejsze wpływy, w celu rzucenia światła na temat, który nadal budzi zainteresowanie i ciekawość na całym świecie.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: patologia, bakteriologia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1869 |
| Profesura |
1894 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Rektor Uniwersytetu Wiedeńskiego | |
Anton Weichselbaum (ur. 8 lutego 1845 w Schiltern, zm. 23 października 1920 w Wiedniu) – austriacki lekarz, patolog i bakteriolog.
Studiował na Uniwersytecie Wiedeńskim, dyplom lekarza otrzymał w 1869 roku w Wiedniu. Wstąpił do wojska jako chirurg i pozostał w służbie do 1878, kiedy to zrezygnował i został privatdozentem na Uniwersytecie Wiedeńskim. W 1885 został mianowany adiunktem, a w 1894 profesorem anatomii patologicznej. Od 1893 do 1916 kierował instytutem anatomii patologicznej Uniwersytetu w Wiedniu. Jego asystentami byli m.in. Karl Landsteiner, Anton Ghon i Josef Kyrle. W 1912-1913 został rektorem uniwersytetu[1]. W 1916 przeszedł na emeryturę.
Weichselbaum w 1887 jako pierwszy zidentyfikował patogen wywołujący zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, który nazwał Diplococcus intracellularis meningitidis (obecnie Neisseria meningitidis). Przedstawił również pierwszy opis miejscowych uszkodzeń kości w zapaleniu stawów. Prowadził badania nad gruźlicą. Był twórcą instytutu pulmonologicznego (Lungenheilstätte) w Alland.
Wybrane prace
- Der gegenwärtige Stand der Bakteriologie und ihre beziehungen zur praktischen Medizin. Klinische Zeit- und Streitfragen, Band 1, 1; Wien, 1887.
- Grundriss der pathologischen Histologie. Leipzig-Wien, 1892.
- Über Entstehung und Bekämpfung der Tuberkulose. 1896.
- Parasitologie. In: Handbuch der Hygiene, Band 9; Jena, 1899.
- Epidemiologie. In: Handbuch der Hygiene, Band 9; Jena, 1899.
- Aetiologie der akuten Lungen- und Rippenfellentzündungen.
- Aetiologie der akuten Meningitis cerebro-spinalis.
- Aetiologie und pathologische Anatomie der Endocarditis.
- Diplococcus pneumoniae. Handbuch der pathogenen Mikroorganismen, Band 3; Jena, 1903.
- Meningokokken. In: Handbuch der pathogenen Mikroorganismen, Band 3; Jena, 1903.
- Pneumokokkenimmunität. In: Handbuch der pathogenen Mikroorganismen, Band 4; Jena, 1904.
- Immunität bei den durch den Micrococcus meningitidis cerebrospinalis (Diplococcus intracellularis meningitidis) verursachten Erkrankungen. Handbuch der pathogenen Mikroorganismen, Band 4; Jena, 1904.
- Über die Infektionswege der menschlichen Tuberkulose. 1907.
- Über die Beziehungen zwischen Körperkonstitution und Krankheit. 1912.