W dzisiejszym świecie Ans Schut to temat, który staje się coraz bardziej istotny i przyciąga uwagę osób w każdym wieku i o każdym zainteresowaniu. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie na polu zawodowym czy znaczenie w życiu codziennym, Ans Schut stał się powracającym tematem rozmów w różnych kręgach. W miarę upływu czasu zainteresowanie i ciekawość Ans Schut rośnie wykładniczo, generując ciągłą debatę na temat jego implikacji i wpływu na różne aspekty współczesnego życia. W tym artykule zagłębimy się w świat Ans Schut, aby poznać jego różne aspekty i zrozumieć jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie.
![]() | |||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
26 listopada 1944 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
170 cm | ||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
|
Johanna "Ans" Schut (ur. 26 listopada 1944 w Apeldoorn) – holenderska łyżwiarka szybka, mistrzyni olimpijska i dwukrotna medalistka mistrzostw świata.
Największy sukces w karierze Ans Schut osiągnęła w 1968 roku, kiedy zwyciężyła w biegu na 3000 m podczas igrzysk olimpijskich w Grenoble. W zawodach tych wyprzedziła bezpośrednio Finkę Kaiję Mustonen oraz swą rodaczkę Stien Kaiser. Na tych samych igrzyskach zajęła dwunaste miejsce na dwukrotnie krótszym dystansie. Były to jej jedyne występy olimpijskie. W 1968 roku zdobyła też srebrny medal na wielobojowych mistrzostwach świata w Helsinkach, rozdzielając na podium Stien Kaiser i kolejną Holenderkę, Carry Geijssen. W tej samej konkurencji zdobyła ponadto brązowy medal na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Grenoble. Przegrała tam tylko z Lāsmą Kauniste z ZSRR i Stien Kaiser. Ostatni medal wywalczyła podczas mistrzostw Europy w Heerenveen w 1970 roku, gdzie była trzecia za Niną Statkiewicz z ZSRR i Stien Kaiser. Schut nigdy nie była mistrzynią Holandii w wieloboju, zdobywając srebro w 1969 roku i stając na najniższym stopniu podium w latach 1965, 1967 i 1968.
Ustanowiła pięć rekordów świata[1].