W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Angelo Scuri, temacie, który stał się szczególnie aktualny w ostatnim czasie. Angelo Scuri to temat, który wzbudził zainteresowanie ekspertów i ogółu społeczeństwa, wywołując debaty i skłaniając do refleksji. Przez lata Angelo Scuri był przedmiotem badań, analiz i kontrowersji, co doprowadziło do większego zrozumienia i świadomości jego znaczenia. W tym artykule zbadamy różne aspekty Angelo Scuri, od jego pochodzenia i ewolucji po wpływ na społeczeństwo i jego dzisiejsze znaczenie. Ponadto przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Angelo Scuri, aby zapewnić pełny i wzbogacający przegląd tego fascynującego tematu.
Data i miejsce urodzenia |
24 grudnia 1959 | ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
173 cm | ||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
|
Angelo Scuri (ur. 24 grudnia 1959[1] we Florencji) – włoski szermierz, florecista. Złoty medalista olimpijski i czterokrotny medalista mistrzostw świata.
Na igrzyskach olimpijskich w Los Angeles w 1984 roku reprezentacja Włoch w składzie: Mauro Numa, Andrea Borella, Andrea Cipressa, Stefano Cerioni i Angelo Scuri zwyciężyła w turnieju drużynowym. Był to jego jedyny start olimpijski.
Podczas mistrzostw świata w Clermont-Ferrand w 1981 roku wywalczył brązowy medal w turnieju indywidualnym, plasując się za Władimirem Smirnowem z ZSRR i Rumunem Petru Kukim. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Rzymie wywalczył drużynowo brązowy medal. Ponadto na mistrzostwach świata w Sofii w 1986 roku Mauro Numa, Andrea Cipressa, Andrea Borella, Federico Cervi i Angelo Scuri zwyciężyli w turnieju drużynowym[2].
Wywalczył również srebrny medal w turnieju indywidualnym na mistrzostwach Europy w Fogii w 1981 roku i brązowy podczas mistrzostw Europy w Lizbonie dwa lata później[3].