Andrzej Tarnawski
Dziś stajemy przed niezwykle istotnym tematem, który zainteresował miliony ludzi na całym świecie. Andrzej Tarnawski wywołał wielką debatę i niezliczone opinie i refleksje w różnych kontekstach i obszarach. Jest to temat, który stał się zasadniczym elementem dyskusji publicznej, zarówno w sferze politycznej, jak i kulturalnej. Dlatego tak istotne jest zgłębienie tego tematu, zbadanie jego implikacji i szczegółowej analizy jego znaczenia w dzisiejszym społeczeństwie. W tym artykule staramy się rzucić światło na Andrzej Tarnawski i zająć się różnymi perspektywami, które pozwalają nam zrozumieć jego znaczenie i wpływ na świat, w którym żyjemy.
| Data i miejsce urodzenia |
16 października 1942 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
adwokat |
| Alma Mater |
Uniwersytet Jagielloński |
| Stanowisko |
działacz opozycji demokratycznej w PRL, obrońca w procesach politycznych, konsul RP w Paryżu |
| Odznaczenia | |
| |
Andrzej Tarnawski (ur. 16 października 1942 w Krakowie) – polski prawnik, adwokat, radca prawny, sędzia, dyplomata, alpinista, działacz opozycji demokratycznej w PRL.
Życiorys
W 1963 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1965–1972 był asesorem i sędzią Sądu Powiatowego w Katowicach. Od 1972 do 1979 wykonywał zawód radcy prawnego, a w 1979 został adwokatem. W 1968 uczestniczył w manifestacjach studenckich w Katowicach, w trakcie których został pobity przez funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej. Oskarżono go o sprzeciw wobec interwencji wojsku Układu Warszawskiego w Czechosłowacji w 1968. Został uniewinniony przez Sąd Najwyższy. W latach 1980–1981 był ekspertem prawnym i uczestnikiem negocjacji między protestującymi a przedstawicielami rządu w czasie strajków rolników w Ustrzykach Dolnych oraz strajku okupacyjnego członków nowosądeckiej i małopolskiej „S” w Nowym Sączu[1][2].
Po ogłoszeniu stanu wojennego został współpracownikiem Porozumienia Prasowego Solidarność Zwycięży i Solidarności Walczącej. Ukrywał działaczy podziemia (byli to m.in. Jan Senia, Piotr Bielawski, Józef Mroczek). Uczestniczył w podziemnym ruchu wydawniczym, m.in. udostępniając miejsca na działalność redakcji, drukarń i lokale kontaktowe, w tym wydawanie czasopisma młodzieżowego „Nasz Głos”. Publikował na łamach drugoobiegowego czasopisma „Paragraf”[1].
W latach 80. był doradcą podziemnych struktur NSZZ „Solidarność” oraz obrońcą jego działaczy (w grupie bronionych byli m.in. Bronisław Wielgosz, Zbigniew Bogacz, Jan Florczyk, Wiesław Pyzio, Daniel Podrzycki, Agata Michałek-Budzicz)[1].
W 1989 był członkiem Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. W latach 2000–2005 pełnił funkcję konsula RP w Paryżu[1]. Został działaczem Komitetu Obrony Demokracji[2].
W latach 1969–1975 był członkiem kadry polskich alpinistów. W 1972 został ratownikiem-ochotnikiem Grupy Tatrzańskiej GOPR. W 1988 członek założyciel TOPR[1].
Odznaczenia
W 2015, „za wybitne zasługi dla przemian demokratycznych w Polsce, a w szczególności za zaangażowanie w obronę działaczy opozycyjnych w procesach politycznych przed rokiem 1989”, został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[2][3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e Andrzej Tarnawski. encysol.pl. .
- ↑ a b c Mecenas Andrzej Tarnawski: Będzie proces, nie odpuszczę!!!. koduj24.pl, 9 czerwca 2017. .
- ↑ M.P. z 2015 r. poz. 492.