Andrzej Łuczycki
W tym artykule dokładnie zgłębimy temat Andrzej Łuczycki i przeanalizujemy jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Od powstania do obecnej ewolucji Andrzej Łuczycki był przedmiotem debaty i fascynacji zarówno ekspertów, jak i fanów. Na przestrzeni dziejów Andrzej Łuczycki odgrywał kluczową rolę w formułowaniu opinii, podejmowaniu decyzji i kształtowaniu różnych sytuacji. Poprzez wszechstronną analizę postaramy się rzucić światło na złożoność Andrzej Łuczycki i zbadać jego wpływ w różnych kontekstach, od poziomu osobistego po globalny. Mamy nadzieję, że ten artykuł stanowi wzbogacające i stymulujące spojrzenie na Andrzej Łuczycki, zachęcając czytelników do refleksji i głębszego zagłębienia się w ten fascynujący temat.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
3 lutego 1952 |
|---|---|
| Senator VI kadencji | |
| Okres |
od 19 października 2005 |
| Przynależność polityczna | |
Andrzej Łuczycki (ur. 3 lutego 1952 w Radomiu) – polski polityk, ekonomista, senator VI kadencji.
Życiorys
Syn Piotra i Brygidy Łuczyckich. W 1999 ukończył studia zawodowe na Wydziale Ekonomicznym Politechniki Radomskiej, a w 2001 studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.
Od 1969 do 1972 pracował w Zakładach Metalowych im. gen. Waltera w Radomiu jako mechanik. Następnie był zatrudniony m.in. w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym w Radomiu i w Zjednoczeniu Odlewnictwa. Po wprowadzeniu stanu wojennego podjął własną działalność gospodarczą. Był przewodniczącym Stowarzyszenia Kupców i Usługodawców Ziemi Radomskiej, następnie wiceprezesem Stowarzyszenia Kupców Polskich. Przez dwie kadencje pełnił funkcję wiceprzewodniczącego rady nadzorczej Banku Spółdzielczego Rzemiosła.
Uczestniczył w radomskim proteście 25 czerwca 1976, w 1980 wstąpił do NSZZ „Solidarność”. W 1989 działał w Komitecie Obywatelskim. Następnie współtworzył radomski oddział Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna. Później należał do Unii Demokratycznej i Unii Wolności, następnie wstąpił do Platformy Obywatelskiej. W wyborach samorządowych w 1998 bezskutecznie ubiegał się o mandat radnego Radomia z listy UW[1].
Do 2005 zajmował stanowisko zastępcy dyrektora Wojewódzkiego Ośrodka Ruchu Drogowego w Radomiu. W wyborach parlamentarnych w 2005 z ramienia PO uzyskał mandat senatorski w okręgu radomskim. W wyborach w 2007 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję. Objął stanowisko wojewódzkiego inspektora transportu drogowego w Warszawie i został członkiem rady nadzorczej Państwowych Magazynów Usługowych w Pruszkowie. W wyborach samorządowych w 2010 uzyskał mandat radnego sejmiku mazowieckiego[2]. W wyborach parlamentarnych w 2011 ponownie był kandydatem PO do Senatu w okręgu nr 50[3]. Bez powodzenia kandydował także w 2014 w wyborach do Parlamentu Europejskiego[4] oraz w wyborach samorządowych na burmistrza miasta Pionki. W tym samym roku uzyskał natomiast mandat radnego Radomia[5]. W 2018 bezskutecznie kandydował na radnego miejskiego z ramienia komitetu wyborczego Radosława Witkowskiego[6].
Życie prywatne
Ma dwoje dzieci.
Przypisy
- ↑ Samorząd 1998. kbw.gov.pl. .
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. .
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. .
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. .
- ↑ Pełna lista radnych Rady Miejskiej Radomia. radom24.pl, 17 listopada 2014. .
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2018. .