Dziś Anders Haugen to temat, który staje się coraz bardziej istotny w naszym społeczeństwie. Wraz z postępem technologii i globalizacją, Anders Haugen stał się przedmiotem zainteresowania dużej liczby ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na zdrowie, gospodarkę czy środowisko, Anders Haugen zdołał przyciągnąć uwagę zarówno naukowców, ekspertów, jak i zwykłych obywateli. W tym artykule zbadamy różne aspekty Anders Haugen, od jego początków po możliwe konsekwencje w przyszłości.
![]() Anders Haugen | ||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
24 października 1888 | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
14 kwietnia 1984 | |||||||||
Wzrost |
179 cm | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Anders Olsen Haugen (ur. 24 października 1888 w Bø, zm. 14 kwietnia 1984 w Yucaipa) – norweski narciarz klasyczny, który reprezentował Stany Zjednoczone, brązowy medalista olimpijski.
Urodził się 24 października 1888 roku w Bø, w południowej Norwegii. W 1908 roku wraz z bratem Larsem wyemigrował do Stanów Zjednoczonych i zamieszkał w Dillon w stanie Kolorado.
W 1924 roku podczas I Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Chamonix zajął czwarte miejsce w skokach narciarskich, zaraz za Norwegiem Thorleifem Haugiem. W 1974 roku norweski historyk Jacob Vaage przeglądając wyniki zawodów w skokach narciarskich z igrzysk olimpijskich z 1924 roku zauważył błąd. Andres Haugen prawidłowo otrzymał 17.916 punktów, natomiast ocena uzyskana przez Thorleifa Hauga powinna wynieść 17.821 pkt (a nie 18.000 pkt, jak to obliczono w 1924 roku). Powiadomiono o tym Międzynarodowy Komitet Olimpijski i 12 września 1974 roku podczas specjalnej ceremonii, która odbyła się w Oslo, Anders Haugen, mający wtedy 85 lat, otrzymał brązowy medal olimpijski z rąk Anny Marie Haug Magnussen, córki Thorleifa Hauga. Do dziś pozostaje jedynym skoczkiem narciarskim reprezentującym Stany Zjednoczone, który zdobył medal podczas igrzysk olimpijskich.
Podczas I Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Chamonix Andres Haugen zajął ponadto 33. miejsce w biegu na 18 km oraz 21. miejsce w kombinacji norweskiej. Cztery lata później, podczas II Zimowych Igrzysk Olimpjskich w Sankt Moritz był osiemnasty w skokach, zajął 43. miejsce w biegu na 18 km, a w kombinacji norweskiej zajął 25. miejsce.
Ponadto czterokrotnie zdobywał mistrzostwo Stanów Zjednoczonych w skokach narciarskich.
Zmarł w wieku 95 lat na niewydolność nerek spowodowaną rakiem prostaty.
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
3.![]() |
4 lutego | 1924 | ![]() |
Skocznia normalna indywidualnie | 17.917 pkt | -1.043 pkt | ![]() |
18. | 18 lutego | 1928 | ![]() |
Skocznia normalna indywidualnie | 15.291 pkt | -3.917 pkt | ![]() |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
33. | 2 lutego | 1924 | ![]() |
18 km stylem klasycznym | 1:14:31.4 h | +40:32.8 min | ![]() |
43. | 17 lutego | 1928 | ![]() |
18 km stylem klasycznym | 1:37:01 h | +53:29 min | ![]() |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
21. | 4 lutego | 1924 | ![]() |
Indywidualnie | 5.750 pkt | -13.156 pkt | ![]() |
25. | 18 lutego | 1928 | ![]() |
Indywidualnie | 7.447 pkt | -10.386 pkt | ![]() |