Amunicja artyleryjska
W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Amunicja artyleryjska, badając jego pochodzenie, główne cechy i dzisiejsze znaczenie. Od swoich początków do chwili obecnej Amunicja artyleryjska odegrał fundamentalną rolę w różnych dziedzinach, wzbudzając zainteresowanie zarówno ekspertów, jak i pasjonatów. Idąc tym tropem, zagłębimy się w jego liczne aspekty, zajmując się zarówno jego wpływem na społeczeństwo, jak i jego ewolucją w czasie. Bez wątpienia Amunicja artyleryjska pozostaje tematem ekscytujących badań i debat, a w tym artykule postaramy się rzucić światło na jego najważniejsze cechy.
Amunicja artyleryjska – naboje przeznaczone do strzelania z broni artyleryjskiej (a więc o kalibrze równym lub większym 20 mm), oraz ich części.
Do amunicji artyleryjskiej zaliczamy:
- pociski artyleryjskie;
- zapalniki;
- łuski;
- ładunki miotające;
- zapłonniki;
- podsypki;
- przybitki;
- flegmatyzatory;
- przyćmiewacze;
- odmiedzacze.
W zależności od sposobu ładowania wyróżnia się:
- naboje scalone (zespolone)
- naboje składane (dzielone)
Bibliografia
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7.