Obecnie Amos Tversky jest istotnym tematem, który przykuł uwagę wielu ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie w sferze gospodarczej czy implikacje w życiu codziennym, Amos Tversky okazał się tematem wartym analizy i refleksji. W miarę upływu czasu Amos Tversky nadal wywołuje debaty i kontrowersje, co prowadzi nas do odkrywania jego wielu aspektów i głębszego zagłębiania się w jego znaczenie i konsekwencje. W tym artykule przyjrzymy się bliżej Amos Tversky i zrozumiemy jego znaczenie w dzisiejszym świecie.
| Data i miejsce urodzenia |
16 marca 1937 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 czerwca 1996 |
Amos Nathan Tversky, Amos Natan Twerski (hebr. עמוס טברסקי; ur. 16 marca 1937 w Hajfie, zm. 2 czerwca 1996 w Stanford) – amerykańsko-izraelski psycholog.
Urodził się 16 marca 1937 w Hajfie, w ówczesnym Brytyjskim Mandacie Palestyny jako syn polskiego Żyda Josefa Twerskiego, weterynarza oraz Żenji Twerskiej, pochodzącej z Rosji działaczki społecznej, późniejszej wieloletniej posłanki z listy Mapai[1]. Służył w izraelskim wojsku; awansował do stopnia kapitana i otrzymał medal za odwagę[2]. Studiował na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie, gdzie w 1961 roku uzyskał tytuł magistra psychologii. Doktorat ukończył na Uniwersytecie w Michigan w roku 1965. Początkowo wykładał na swojej macierzystej uczelni, w latach 1966–1978. Następnie przeniósł się na Uniwersytet Stanforda[2].
Zmarł z powodu czerniaka złośliwego[3].
Głównym jego osiągnięciem w psychologii jest opisanie i wyjaśnienie tzw. błędów poznawczych, wykrzywiających ludzki osąd w różnorakich warunkach na skutek różnorakich czynników. Tversky wspólnie z Danielem Kahnemanem opracował teorię perspektywy, tłumaczącą zachowanie ludzkie w warunkach ryzyka. Jego wkład w psychologię to również tzw. niechęć do straty, efekt skupienia, heurystyka dostępności, zaniedbywanie miarodajności, błąd koniunkcji, a także heurystyka reprezentatywności.
Indeks Tversky’ego jest miarą podobieństwa wariantu i prototypu.
W 6 lat po jego śmierci, jego wieloletni współpracownik Daniel Kahneman otrzymał Nagrodę Banku Szwecji im. Alfreda Nobla. Kahneman w wywiadzie dla New York Times stwierdził, że w jego odczuciu jest to nagroda dla nich obu[a].