Alpy Prowansalskie

Obecnie Alpy Prowansalskie to temat, który przykuł uwagę wielu ludzi na całym świecie. Wraz ze wzrostem znaczenia Alpy Prowansalskie w dzisiejszym społeczeństwie, istotne jest zrozumienie jego wpływu na różne obszary życia codziennego. Od poziomu osobistego do zawodowego, Alpy Prowansalskie okazał się czynnikiem decydującym w podejmowaniu decyzji i opracowywaniu strategii. W tym artykule zbadamy wpływ Alpy Prowansalskie w różnych kontekstach i przeanalizujemy jego znaczenie w dzisiejszym świecie. Od swoich początków do dzisiejszego wpływu Alpy Prowansalskie wywarł ogromny wpływ na sposób, w jaki stawiamy czoła wyzwaniom współczesnego społeczeństwa.

Alpy Prowansalskie
Ilustracja
Grande Séolane
Kontynent

Europa

Państwo

 Francja

Najwyższy szczyt

Tête de l’Estrop
(2961 m n.p.m.)

Jednostka dominująca

Alpy Zachodnie

Mapa pasma górskiego
Położenie na mapie Alp; granice pasma wg SOIUSA
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, na dole po prawej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Alpy Prowansalskie”
Ziemia43°50′N 6°30′E/43,833333 6,500000
Tête de l’Estrop
Alpes et Préalpes de Provence (I/A-3) na tle podziału geograficznego Alp Zachodnich wg SOIUSA

Alpy Prowansalskie[1] (fr. Alpes de Provence[2], Alpes et Préalpes de Provence[3], wł. Alpi e Prealpi di Provenza[3]) położone są we Francji pomiędzy doliną Durrance na północnym zachodzie a wybrzeżem Morza Liguryjskiego na południowym wschodzie. Znajdują się w części południowej Alp Zachodnich. Długość wynosi ok. 130 km. najwyższym szczytem jest Tête de l’Estrop, który osiąga wysokość 2961 m. Od Alp Kotyjskich na północy oddziela je dolina rzeki Ubaye, od Alp Nadmorskich na wschodzie oddziela je przełęcz Col d’Allos.

Topografia

Alpi di Provenza (4) na mapie Alp z podziałem Partizione delle Alpi
Alpi di Provenza (4) na mapie Alp z podziałem Partizione delle Alpi
Tradycyjny francusko-włoski podział Alp, Partizione delle Alpi, z 1924 (wprowadzony 1926) wymienia      Alpi di Provenza (nr 4)[3].
Najwyższym szczytem grupy w granicach wg tego podziału jest Tête de l’Estrop (2961 m n.p.m.).

Alpes de Provence w tej klasyfikacji nie obejmują swym zasięgiem Préalpes de Provence[4][5] (nr 6), które są odrębną, samodzielną jednostką.

Alpes et Préalpes de Provence (3) na tle podziału geograficznego Alp Zachodnich wg SOIUSA
Alpes et Préalpes de Provence (3) na tle podziału geograficznego Alp Zachodnich wg SOIUSA
Podział Alpes et Préalpes de Provence wg SOIUSA na podsekcje: 3.I Alpes de Provence, 3.II Préalpes de Digne, 3.III Préalpes de Castellane, 3.IV Préalpes du Vaucluse.
Podział Alpes et Préalpes de Provence wg SOIUSA na podsekcje: 3.I Alpes de Provence, 3.II Préalpes de Digne, 3.III Préalpes de Castellane, 3.IV Préalpes du Vaucluse.
Klasyfikacja SOIUSA wymienia grupę jako sekcję o nazwie      Alpes et Préalpes de Provence (kod SOIUSA = I/A-3).
Najwyższym szczytem grupy w tej klasyfikacji jest Tête de l'Estrop (2961 m n.p.m.).
W obrębie I/A-3 SOIUSA wydziela cztery podsekcje:
     Alpes de Provence (I/A-3.I),
     Préalpes de Digne[4][5] (I/A-3.II),
     Préalpes de Castellane[4][5] (I/A-3.III),
     Préalpes du Vaucluse[4][5] (I/A-3.IV)[3].

Najwyższe szczyty

Przypisy

  1. Egzonim polski: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, s. 138; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. . .
  2. Endonim francuski: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, s. 138; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. . .
  3. a b c d Sergio Marazzi: La “Suddivisione orografica internazionale unificata del Sistema Alpino” (SOIUSA). Fioridimontagna.it. . (wł.).
  4. a b c d Główny Urząd Geodezji i Kartografii nie podaje polskiego egzonimu: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, s. 791; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. . .
  5. a b c d Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, Przedmowa, s. XVIII; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. . .

    Niewymienienie danego obiektu jest jednoznaczne ze stwierdzeniem, że Komisja nie zaleca dla niego polskiej nazwy, nawet jeżeli taka spotykana jest w niektórych publikacjach.

Bibliografia

  • Sergio Marazzi. Atlante Orografico delle Alpi. SOIUSA. Pavone Canavese (TO), Priuli & Verlucca editori, 2005.