Dzisiaj Ali Szari’ati jest tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem i znaczeniem w dzisiejszym społeczeństwie. Wpływ Ali Szari’ati rozciąga się na różne aspekty życia codziennego, wywołując debaty, badania i refleksje w różnych obszarach. Ważne jest, aby dogłębnie przeanalizować Ali Szari’ati, aby zrozumieć jego wpływ i znaleźć możliwe rozwiązania problemów, jakie stwarza. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Ali Szari’ati, odnosząc się do jego implikacji w różnych kontekstach i oferując kompleksowe spojrzenie na ten ważny temat. Idąc tym tropem, zagłębimy się w krytyczną analizę Ali Szari’ati, starając się zrozumieć jego zakres i przewidzieć jego możliwe konsekwencje w przyszłości.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Strona internetowa |
Ali Szari’ati (pers. على شريعتى; ur. 23 listopada 1933 w Kahak, zm. 19 czerwca 1977 w Southampton) – filozof, rewolucjonista, socjolog i teolog irański. Skupiał się na socjologii religii. Jest uznawany za jednego z głównych, wpływowych irańskich intelektualistów XX wieku[1].
Ali Szari’ati urodził się 23 listopada 1933 w wiosce Kahak (ostan Chorasan-e Razawi) w północno-wschodnim Iranie[2]. Rodzina ze strony ojca była związana z szyickim duchowieństwem.
Szari’ati przyjął kompletnie nowe podejście do szyickiego islamu, interpretując wiarę pod kątem rewolucjonizmu. Jego interpretacja szyizmu wzywała do rewolucji w świecie, obiecując przy tym zbawienie po śmierci. Szari’ati nazwał swoją ideę „czerwonym szyizmem” w przeciwieństwie do klerykalnego, nierewolucyjnego, „czarnego szyizmu” (safawidzki szyizm)[3]. Jego poglądy są porównywane do katolickiej teologii wyzwolenia peruwiańskiego dominikanina Gutiérreza i brazylijskiego franciszkanina Boffa. Jednym z produktów „czerwonego szyizmu” była irańska lewicowa organizacja Ludowi Mudżahedini[4].
Podczas studiów w Paryżu, za sprawą kontaktów ze skrajnie lewicowymi intelektualistami paryskimi, na poglądy Szari’atiego wpływ wywarły maoizm i ideologie rewolucyjne w Trzecim Świecie. Szari’ati wierzył, że walka klas razem z rewolucją zapewni sprawiedliwe i bezklasowe społeczeństwo. Z drugiej strony, jego poglądy były pod silnym wpływem islamu imamickiego. Łącząc oba, twierdził, iż szyici nie powinni jedynie oczekiwać nadejścia dwunastego Imama, ale ‘przyspieszyć’ jego pojawienie się poprzez rewolucyjną walkę o sprawiedliwość społeczną, „nawet wykorzystując do tego męczeństwo”. Jego poglądy zostały streszczone w sloganie własnego autorstwa, „każdego dnia jest Aszura, każde miejsce to Karbala”[5]. Slogan ten cieszy się dzisiaj wielką popularnością pośród szyitów, bez względu na ich poglądy. Jest używany m.in. przez libański Hezbollah.