W dzisiejszym artykule zajmiemy się tematem Alfred Owoc, tematem, który wzbudził zainteresowanie i debatę w ostatnich latach. Alfred Owoc to temat obejmujący szeroki zakres aspektów, od jego wpływu na społeczeństwo po konsekwencje gospodarcze. W tym artykule przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Alfred Owoc, aby zapewnić szeroki i kompletny przegląd, który pozwoli czytelnikom lepiej zrozumieć ten temat. Dodatkowo omówimy możliwe rozwiązania i strategie sprostania wyzwaniom związanym z Alfred Owoc. Mamy nadzieję, że ten artykuł ma charakter informacyjny i odpowiedni dla osób zainteresowanych zdobyciem większej wiedzy na temat Alfred Owoc i jego konsekwencji w różnych obszarach.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
7 czerwca 1955 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
lekarz, polityk |
Tytuł naukowy |
profesor nauk medycznych |
Alma Mater | |
Stanowisko |
poseł na Sejm III i IV kadencji (1997–2005) |
Alfred Antoni Owoc (ur. 7 czerwca 1955 w Zielonej Górze) – polski polityk, lekarz i nauczyciel akademicki, profesor nauk medycznych, poseł na Sejm III i IV kadencji, rektor Lubuskiej Wyższej Szkoły Zdrowia Publicznego w Zielonej Górze.
Ukończył w 1980 studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Poznaniu. W 1980 podjął pracę jako lekarz w Sulechowie. W 1999 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk medycznych. 15 kwietnia 2015 prezydent RP nadał mu tytuł naukowy profesora nauk medycznych[1].
Sprawował funkcję rektora Lubuskiej Wyższej Szkoły Zdrowia Publicznego w Zielonej Górze. Pracował na stanowisku profesora na Wydziale Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu Szczecińskiego, na Uniwersytecie Zielonogórskim i w Instytucie Medycyny Wsi im. Witolda Chodźki w Lublinie. Wykładał również m.in. na Uniwersytecie Medycznym w Lublinie. W okresie rządu Leszka Millera pełnił funkcję konsultanta krajowego w dziedzinie zdrowia publicznego. Został też profesorem w Wyższej Szkole Zawodowej w Gorzowie Wielkopolskim[2].
Członek Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, powołany na prezesa Polskiego Towarzystwa Medycyny Społecznej i Zdrowia Publicznego. W 2016 otrzymał tytuł honorowego profesora Narodowego Uniwersytetu Medycznego w Tarnopolu[3].
Należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w 1984 był wśród założycieli Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych[4]. Od 1997 do 2005 sprawował mandat posła III i IV kadencji z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej z okręgów zielonogórskich: nr 52 i nr 8.
W 2000 był uczestnikiem kolizji drogowej. Przybyłych policjantów według ich relacji zapewniał, że wyczuwalna woń alkoholu pochodzi od użytego płynu do spryskiwacza[5]. W 2003 został usunięty z klubu parlamentarnego SLD po aferze z głosowaniem na „cztery ręce”[6]. Został później członkiem klubu (a następnie koła) Unii Pracy. Bezskutecznie kandydował w 2005 do Senatu z własnego komitetu i w 2010 oraz 2014 do sejmiku lubuskiego z ramienia SLD. W 2011 władze wojewódzkie SLD rekomendowały go do startu do Senatu[7], jednak ostatecznie nie znalazł się wśród kandydatów.