Alexander Schallenberg

Alexander Schallenberg
Data i miejsce urodzenia	20 czerwca 1969 ; Berno
	Kanclerz Austrii (p.o.)
Okres	od 10 stycznia 2025; do 3 marca 2025
Przynależność polityczna	Austriacka Partia Ludowa
Poprzednik	Karl Nehammer
Następca	Christian Stocker
	Minister spraw zagranicznych Austrii
Okres	od 6 grudnia 2021; do 3 marca 2025
Przynależność polityczna	Austriacka Partia Ludowa
Poprzednik	Michael Linhart
Następca	Beate Meinl-Reisinger
	Kanclerz Austrii
Okres	od 11 października 2021; do 6 grudnia 2021
Przynależność polityczna	Austriacka Partia Ludowa
Poprzednik	Sebastian Kurz
Następca	Karl Nehammer
	Minister spraw zagranicznych Austrii
Okres	od 3 czerwca 2019; do 11 października 2021
Przynależność polityczna	Austriacka Partia Ludowa
Poprzednik	Karin Kneissl
Następca	Michael Linhart
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Alexander Georg Nicolas Schallenberg (ur. 20 czerwca 1969 w Bernie^[1]) – austriacki polityk, prawnik i urzędnik państwowy, w latach 2019–2021 i 2021–2025 minister spraw zagranicznych, w 2021 kanclerz Austrii, w 2025 pełniący obowiązki kanclerza Austrii.

Życiorys

Studiował prawo na Uniwersytecie Wiedeńskim i na Université Panthéon-Assas. Kształcił się również w zakresie prawa europejskiego w Kolegium Europejskim w Brugii. W 1997 podjął pracę w federalnym ministerstwie spraw zagranicznych, gdzie zajmował się głównie sprawami dotyczącymi Unii Europejskiej. Przez kilka lat jako ekspert do spraw prawnych przebywał w stałym przedstawicielstwie Austrii przy UE w Brukseli. Pełnił później funkcję rzecznika prasowego ministrów Ursuli Plassnik i Michaela Spindeleggera^[1]. W 2013 minister spraw zagranicznych Sebastian Kurz powierzył mu stanowisko dyrektora działu strategicznego planowania polityki zagranicznej. W 2017 z rekomendacji Austriackiej Partii Ludowej brał udział w negocjacjach koalicyjnych w zakresie dotyczącym spraw zagranicznych. W 2018 powołany na szefa sekcji do spraw Unii Europejskiej w urzędzie kanclerza^[2].

W czerwcu 2019 objął urząd ministra spraw zagranicznych i europejskich oraz integracji w technicznym rządzie Brigitte Bierlein^[3]^[4]^[5]. Powierzono mu także sprawy sztuki, kultury i mediów^[5]. W styczniu 2020 ponownie powołany na ministra spraw zagranicznych i europejskich w ramach do nowo powstałego drugiego rządu Sebastiana Kurza (początkowo odpowiadał w nim także za integrację)^[6]. Rekomendacji na tę funkcję udzieliła mu wówczas Austriacka Partia Ludowa^[7], do której sam przystąpił^[8].

9 października 2021 Sebastian Kurz ogłosił rezygnację z urzędu kanclerza w związku z prowadzonym postępowaniem dotyczącym defraudacji funduszy publicznych. Na swojego następcę zaproponował dotychczasowego ministra spraw zagranicznych^[9]. Alexander Schallenberg został zaprzysiężony 11 października 2021. Skład jego gabinetu pozostał praktycznie bez zmian w porównaniu z poprzednim rządem (poza powołaniem nowego ministra spraw zagranicznych)^[10].

2 grudnia 2021 Sebastian Kurz zapowiedział wycofanie się z działalności politycznej, w tym odejście z funkcji przewodniczącego ÖVP. Tego samego dnia Alexander Schallenberg zadeklarował swoją dymisję z funkcji kanclerza; uzasadniał ją tym, że na czele partii i rządu powinna stać ta sama osoba, a sam nie będzie ubiegał się o stanowisko partyjne^[11]. Urząd kanclerza sprawował do 6 grudnia 2021, gdy na czele rządu stanął rekomendowany przez ludowców Karl Nehammer. Tego samego dnia w nowym gabinecie Alexander Schallenberg kolejny raz stanął na czele resortu spraw zagranicznych i europejskich^[12].

10 stycznia 2025, wkrótce po złożeniu przez Karla Nehammera rezygnacji (po nieudanych rozmowach koalicyjnych), prezydent Alexander Van der Bellen powierzył mu wykonywanie obowiązków kanclerza^[13]^[14]. Alexander Schallenberg zakończył pełnienie obu funkcji rządowych 3 marca 2025, gdy zaprzysiężony został nowy rząd Christiana Stockera^[15].

Odznaczenia

Krzyż Wielki Orderu Zasługi Księstwa Liechtenstein (2019)^[16]
Krzyż Wielki Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (Włochy, 2020)^[17]

Przypisy

↑ ^a ^b Der Bundesminister für Europa, Integration und Äußeres. bmeia.gv.at. . (niem.).
↑ Schallenberg leitet EU-Sektion im Kanzleramt. diepresse.com, 2 marca 2018. . (niem.).
↑ Kabinett Bierlein im Amt. orf.at, 3 czerwca 2019. . (niem.).
↑ Bundeskanzlerin Brigitte Bierlein angelobt. bundeskanzleramt.gv.at, 3 czerwca 2019. . (niem.).
↑ ^a ^b Profil na stronie Parlamentu Austrii. . (niem.).
↑ »Ich wünsch mir eine rot-weiß-rote Regierung«. bundespraesident.at, 7 stycznia 2020. . (niem.).
↑ Alexander Schallenberg bleibt Außenminister, Karl Nehammer wird Innenminister. diepresse.com, 1 stycznia 2020. . (niem.).
↑ Außenminister Schallenberg soll Kurz nachfolgen: „Ich bin Bürgerlicher seit Geburt”. profil.at, 9 października 2021. . (niem.).
↑ Sebastian Kurz to quit as Austrian chancellor due to corruption inquiry. theguardian.com, 9 października 2021. . (ang.).
↑ Topthema: Angelobung Schallenberg und Linhart. ots.at, 11 października 2021. . (niem.).
↑ Austrian Chancellor Schallenberg to step down as his predecessor Kurz retires from politics. euronews.com, 2 grudnia 2021. . (ang.).
↑ „Es gibt viel zu tun”: Karl Nehammer ist Bundeskanzler. diepresse.com, 6 grudnia 2021. . (niem.).
↑ Polityczne zamieszanie w Austrii. Alexander Schallenberg tymczasowo objął urząd kanclerza. bankier.pl, 10 stycznia 2025. .
↑ Austrian foreign minister Schallenberg takes over as caretaker chancellor. reuters.com, 10 stycznia 2025. . (ang.).
↑ Neue Regierung angelobt. orf.at, 3 marca 2025. . (niem.).
↑ Ordensverleihung an den österreichischen Aussenminister. lie-zeit.li, 6 listopada 2019. .
↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 10 lutego 2020. . (wł.).

[bio-1] Der Bundesminister für Europa, Integration und Äußeres. bmeia.gv.at. . (niem.).

[2] Schallenberg leitet EU-Sektion im Kanzleramt. diepresse.com, 2 marca 2018. . (niem.).

[3] Kabinett Bierlein im Amt. orf.at, 3 czerwca 2019. . (niem.).

[4] Bundeskanzlerin Brigitte Bierlein angelobt. bundeskanzleramt.gv.at, 3 czerwca 2019. . (niem.).

[parl-5] Profil na stronie Parlamentu Austrii. . (niem.).

[6] »Ich wünsch mir eine rot-weiß-rote Regierung«. bundespraesident.at, 7 stycznia 2020. . (niem.).

[7] Alexander Schallenberg bleibt Außenminister, Karl Nehammer wird Innenminister. diepresse.com, 1 stycznia 2020. . (niem.).

[8] Außenminister Schallenberg soll Kurz nachfolgen: „Ich bin Bürgerlicher seit Geburt”. profil.at, 9 października 2021. . (niem.).

[9] Sebastian Kurz to quit as Austrian chancellor due to corruption inquiry. theguardian.com, 9 października 2021. . (ang.).

[10] Topthema: Angelobung Schallenberg und Linhart. ots.at, 11 października 2021. . (niem.).

[11] Austrian Chancellor Schallenberg to step down as his predecessor Kurz retires from politics. euronews.com, 2 grudnia 2021. . (ang.).

[12] „Es gibt viel zu tun”: Karl Nehammer ist Bundeskanzler. diepresse.com, 6 grudnia 2021. . (niem.).

[13] Polityczne zamieszanie w Austrii. Alexander Schallenberg tymczasowo objął urząd kanclerza. bankier.pl, 10 stycznia 2025. .

[14] Austrian foreign minister Schallenberg takes over as caretaker chancellor. reuters.com, 10 stycznia 2025. . (ang.).

[15] Neue Regierung angelobt. orf.at, 3 marca 2025. . (niem.).

[16] Ordensverleihung an den österreichischen Aussenminister. lie-zeit.li, 6 listopada 2019. .

[17] Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 10 lutego 2020. . (wł.).

[a-18] W latach 1918–1919 Republika Niemieckiej Austrii, w latach 1934–1938 Federalne Państwo Austriackie

[a-19] Prezydent pełni równocześnie funkcję szefa rządu.

[b-20] Republika Kosowa jest uznawana przez 97 ze 193 państw członkowskich ONZ, 22 z 27 państw członkowskich UE oraz 26 z 30 państw członkowskich NATO (stan na 4 września 2020).

[21] Kolegialny organ pełniący funkcję głowy państwa i szefa rządu.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[A]

[A]

[B]

[C]

W dniu powstania	Karl Nehammer (ÖVP) Werner Kogler (Zieloni) Alexander Schallenberg (ÖVP) Wolfgang Mückstein (Zieloni) Martin Polaschek (bezp.) Margarete Schramböck (ÖVP) Magnus Brunner (ÖVP) Gerhard Karner (ÖVP) Klaudia Tanner (ÖVP) Elisabeth Köstinger (ÖVP) Alma Zadić (Zieloni) Leonore Gewessler (Zieloni) Martin Kocher (bezp.) Susanne Raab (ÖVP) Karoline Edtstadler (ÖVP)
Późniejsi członkowie rządu	Johannes Rauch (Zieloni) Norbert Totschnig (ÖVP) Gunter Mayr (bezp.)

Monarchia Habsburgów	Johann Christoph von Bartenstein (1727–1753) Anton Corfiz von Ulfeldt (1742–1753) Wenzel Anton von Kaunitz (1753–1792) Philipp von Cobenzl (1792–1793) Franz Maria von Thugut (1793–1800) Ferdinand von Trauttmansdorff (1800–1801) Johann Ludwig von Cobenzl (1801–1804)
Cesarstwo Austriackie	Johann Ludwig von Cobenzl (1804–1805) Johann Philipp von Stadion (1805–1809) Klemens Wenzel von Metternich (1809–1848) Karl Ludwig von Ficquelmont (1848) Johann Philipp von Wessenberg (1848) Felix zu Schwarzenberg (1848–1852) Karl Ferdinand von Buol (1852–1859) Johann Bernard von Rechberg (1859–1864) Alexander von Mensdorff-Pouilly (1864–1866) Friedrich von Beust (1866–1867)
Austro-Węgry	Friedrich von Beust (1867–1871) Gyula Andrássy (1871–1879) Heinrich Karl von Haymerle (1879–1881) Gustav Kálnoky (1881–1895) Agenor Gołuchowski (1895–1906) Alois Lexa von Aehrenthal (1906–1912) Leopold Graf Berchtold (1912–1915) István Burián (1915–1916) Ottokar Czernin (1916–1918) István Burián (1918) Gyula Andrássy młodszy (1918)
Republika Austriacka	Victor Adler (1918) Otto Bauer (1918–1919) Karl Renner (1919–1920) Michael Mayr (1920–1921) Johann Schober (1921–1922) Walter Breisky (1922) Leopold Hennet (1922) Alfred Grünberger (1922–1924) Heinrich Mataja (1924–1926) Rudolf Ramek (1926) Ignaz Seipel (1926–1929) Ernst Streeruwitz (1929) Johann Schober (1929–1930) Ignaz Seipel (1930) Johann Schober (1930–1932) Karl Buresch (1932) Engelbert Dollfuß (1932–1934) Stephan Tauschitz (1934) Egon Berger-Waldenegg (1934–1936) Kurt Schuschnigg (1936) Guido Schmidt (1936–1938) Wilhelm Wolf (1938)
Republika Austrii	Karl Gruber (1945–1953) Leopold Figl (1953–1959) Bruno Kreisky (1959–1966) Lujo Tončić-Sorinj (1966–1968) Kurt Waldheim (1968–1970) Rudolf Kirchschläger (1970–1974) Erich Bielka (1974–1976) Willibald Pahr (1976–1983) Erwin Lanc (1983–1984) Leopold Gratz (1984–1986) Peter Jankowitsch (1986–1987) Alois Mock (1987–1995) Wolfgang Schüssel (1995–2000) Benita Ferrero-Waldner (2000–2004) Ursula Plassnik (2004–2008) Michael Spindelegger (2008–2013) Sebastian Kurz (2013–2017) Karin Kneissl (2017–2019) Alexander Schallenberg (2019–2021) Michael Linhart (2021) Alexander Schallenberg (2021–2025) Beate Meinl-Reisinger (od 2025)

Przywódcy państw	Albania Andora Austria Belgia Białoruś Bośnia i Hercegowina Bułgaria Chorwacja Czarnogóra Cypr^[A] Czechy Dania Estonia Finlandia Francja Grecja Hiszpania Holandia Irlandia Islandia Liechtenstein Litwa Luksemburg Łotwa Kosowo^[B] Macedonia Północna Malta Mołdawia Monako Niemcy Norwegia Polska Portugalia Rosja Rumunia San Marino Serbia Słowacja Słowenia Szwajcaria^[C] Szwecja Turcja^[A] Ukraina Watykan Węgry Wielka Brytania Włochy
Przywódcy państw nieuznawanych	Cypr Północny Naddniestrze
Premierzy rządów	Albania Andora Austria Belgia Białoruś Bośnia i Hercegowina Bułgaria Chorwacja Czarnogóra Czechy Dania Estonia Finlandia Francja Grecja Hiszpania Holandia Irlandia Islandia Kosowo Liechtenstein Litwa Luksemburg Łotwa Macedonia Północna Malta Mołdawia Monako Niemcy Norwegia Polska Portugalia Rosja Rumunia Serbia Słowacja Słowenia Szwecja Ukraina Watykan Węgry Wielka Brytania Włochy
Premierzy rządów państw nieuznawanych	Cypr Północny Naddniestrze

Przewodniczący Rady Europejskiej	Costa (nie głosuje)
Członkowie Rady Europejskiej (27)	Stocker (AT) De Wever (BE) Żelazkow (BG) Plenković (HR) Christodulidis (CY) Fiala (CZ) Frederiksen (DK) Michal (EE) Orpo (FI) Macron (FR) Scholz (DE) Mitsotakis (GR) Orbán (HU) Martin (IE) Meloni (IT) Siliņa (LV) Nausėda (LT) Frieden (LU) Abela (MT) Schoof (NL) Tusk (PL) Montenegro (PT) Bolojan (RO) Fico (SK) Golob (SI) Sánchez (ES) Kristersson (SE)
Przewodniczący Komisji Europejskiej	Von der Leyen (nie głosuje)
Przedstawiciele organów Unii Europejskiej	Kallas (wysoki przedstawiciel) (nie głosuje) Metsola (przewodniczący PE) (na zaproszenie, nie głosuje)