Aletschgletscher

W dzisiejszym świecie Aletschgletscher to temat, który zyskuje coraz większe znaczenie i zainteresowanie. Od pewnego czasu Aletschgletscher jest przedmiotem debat i badań w różnych obszarach, a jego wpływ między innymi na społeczeństwo, gospodarkę, zdrowie budzi ciekawość i zainteresowanie wielu osób. W tym artykule szczegółowo zbadamy Aletschgletscher, analizując jego historię, ewolucję i dzisiejsze znaczenie. Ponadto zbadamy różne perspektywy i opinie na temat Aletschgletscher, aby zapewnić wszechstronną i wzbogacającą wizję w tej kwestii.

Aletsch – widok z Bettmerhorn
Jęzor lodowca Aletsch
Panorama lodowca

Aletschgletscher, Grosser Aletschgletscher – największy lodowiec Alp, leżący w Alpach Berneńskich, w kantonie Valais w Szwajcarii.

Jesienią 1978 r. powierzchnia lodowca wynosiła 128,28 km2[1]. Według danych z 2002 r. Aletsch miał długość 23,6 km, zajmował powierzchnię 117,6 km2[2] i składał się z ok. 27 mld ton lodu. Jego grubość w najgłębszym miejscu szacowano na 800 metrów. W 2022 r. powierzchnia wynosiła już tylko 80 km2[2].

W przeszłości lodowiec ten bywał znacznie dłuższy niż obecnie. W I połowie XVII w., gdy alpejskie lodowce osiągnęły jedno ze swoich maksimów w okresie małej epoki lodowej, został on uznany za zagrożenie dla niżej położonego osadnictwa do tego stopnia, że w 1653 r. zaproszono do Naters dwóch jezuitów, aby egzorcyzmowali ów lodowiec[3]. U schyłku małej epoki lodowej, w roku 1850, lodowiec miał długość 27 km. Od tego czasu jest generalnie w regresji. W ciągu ostatnich 150 lat skrócił się o ponad 3 km. Obecnie ustępuje w tempie średnio ponad 50 metrów rocznie[2].

Aletschgletscher od dawna jest celem wycieczek. Podczas wyprawy do Włoch i Szwajcarii w 1895 r. wycieczkę nań, w towarzystwie dra J. Czermaka, odbył Jan Kasprowicz. Śniegu i lodu srebrzyste bezmiary lodowca i drzemiące nad nim ...szczyty senne, ciche, błyszczące uwiecznił on później w wierszu pt. „Na lodowcach Aletschu”[4].

Lodowiec jest objęty rezerwatem znajdującym się na liście światowego dziedzictwa UNESCO, razem ze szczytami Bietschhorn i Jungfrau.

Przypisy

  1. ↑ (b. aut.) Lodowce w Szwajcarii, „Taternik” R. 56, nr 1 (246)/1980, s. 46
  2. ↑ a b c Agnieszka Mularczyk: Na tyłach tej stacji kolejowej piętrzył się lodowiec. Dziś został tylko w nazwie. 2022-07-19. .
  3. ↑ Jacek Kolbuszewski: Od Filipa V Macedońskiego do Horacego de Saussure’a, od Horacego do Albrechta Hallera. O dziejach poznawania i zdobywania gór "Góry. Literatura. Kultura" Tom 9 (2015), Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, s. 11-50
  4. ↑ W zbiorze „Krzak dzikiej róży”, 1898