W dzisiejszym świecie Agustín Pagola Gómez zyskał nieuniknione znaczenie. Jej wpływ jest odczuwalny we wszystkich obszarach życia, od polityki po technologię, kulturę i rozrywkę. Agustín Pagola Gómez wywołał żarliwe debaty, wygenerował głębokie zmiany i nadał kurs wielu wydarzeniom. W tym artykule zbadamy zjawisko Agustín Pagola Gómez, analizując jego wiele aspektów i badając jego wpływ na współczesne społeczeństwo.
Data i miejsce urodzenia |
18 listopada 1922 | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
16 listopada 1975 | ||||||||||||||||
Wzrost |
169 cm | ||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||||||
![]() |
Agustín Pagola Gómez, ros. Агустин Пагола Гомес (ur. 18 listopada 1922 w Errenterii, zm. 16 listopada 1975 w Moskwie) – rosyjski piłkarz pochodzenia hiszpańskiego, grający na pozycji obrońcy, reprezentant ZSRR, trener piłkarski.
Bask z urodzenia. W 1937 roku był kapitanem juniorskiej reprezentacji Kraju Basków, która rozegrała kilka spotkań z zespołami juniorskimi Moskwy. Po wybuchu wojny domowej w Hiszpanii, wraz z rówieśnikami, dziećmi wielu hiszpańskich republikanów, przyjechał do Związku Radzieckiego. Po przyjeździe do Moskwy, na swoją drugą ojczyznę, grał w zespole Domu Młodzieży Hiszpańskiej, studiował i uzyskał zawód. W 1940 rozpoczął karierę piłkarską w drużynie fabryki "Krasnaja Roza" w Moskwie. W 1944 został piłkarzem Krylji Sowietow Moskwa, skąd w 1947 przeszedł do Torpeda Moskwa. Również był oddelegowany do Szachtar Donieck podczas ich tournée po Bułgarii i Rumunii w 1951 roku. W latach 1951–1953 pełnił funkcję kapitana Torpeda. W 1954 zakończył swoją karierę piłkarską.
W 1952 był powołany do reprezentacji Związku Radzieckiego na Igrzyska Olimpijskie w Helsinkach, ale nie zagrał żadnego meczu.
W 1956 roku powrócił do Hiszpanii. Trenował juniorską reprezentację prowincji Guipúzcoa i juniorski zespół Tolos (Hiszpania) (1957–1961). Był członkiem Komunistycznej Partii Hiszpanii i uczestniczył w działalności konspiracyjnej. Później mieszkał i pracował pod innym nazwiskiem w niektórych krajach, np. w Wenezueli. Zmarł 16 listopada 1975 w Moskwie na nieuleczalną chorobę[1]. Został pochowany na Cmentarzu Dońskim[2].