Abulcasis
W tym artykule zbadamy temat Abulcasis z różnych perspektyw w celu analizy i zrozumienia jego znaczenia w dzisiejszym społeczeństwie. Abulcasis jest dziś tematem niezwykle aktualnym, ponieważ wpływa na wiele aspektów codziennego życia i odgrywa fundamentalną rolę w rozwoju osobistym, zawodowym i społecznym. Poprzez szczegółową analizę zajmiemy się różnymi aspektami Abulcasis, badając jego implikacje, wyzwania i możliwości. Podobnie zagłębimy się w badania i studia, które oferują głębszy wgląd w Abulcasis i jego wpływ w różnych kontekstach. Mamy nadzieję, że ten artykuł przedstawia wzbogacające i stymulujące spojrzenie na Abulcasis, zachęcając do debaty i refleksji na ten bardzo istotny temat.
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Az- Zahrawi Abu Al-Kasim |
|---|---|
| Data urodzenia |
936 |
| Data śmierci |
1013 |
| Zawód, zajęcie |
lekarz, chirurg |
Abulcasis, Az-Zahrawi Abu Al-Kasim, znany też jako Habucasis[1], Albucasis[1] oraz Alsaharavus[1] (ur. 936[1], zm. 1013[1]) – lekarz arabski, uczeń arabskiej szkoły medycznej, jeden z najważniejszych badaczy muzułmańskich przełomu I i II tysiąclecia.
Życiorys
Wykorzystał wiedzę przekazaną m.in. w pracach bizantyjskiego lekarza Pawła z Eginy[2], przetłumaczonych przez Hunajna ibn Ishaka. Jest wynalazcą wielu metod operacyjnych. Jako jeden z pierwszych próbował dokonać wycięcia tarczycy. Opisał hemofilię.
Był autorem monumentalnego dzieła składającego się z trzydziestu tomów, pierwszego, bogato ilustrowanego, podręcznika medycyny znanego jako Al-Tasrif (Dzieła zebrane), w którym trzy księgi były poświęcone medycynie operacyjnej i zawierały opisy oraz ryciny ponad 200 narzędzi chirurgicznych. Dzieło to, przetłumaczone na łacinę w XII w. przez Gerarda z Kremony[1], było przez wiele stuleci podstawowym podręcznikiem medycyny i chirurgii, popularniejszym nawet od prac Galena.
Jego teorie miały długotrwały wpływ na rozwój medycyny i chirurgii w Europie[1]. Szczególnie istotne są opisy zaawansowanych technik operacyjnych, takich jak usuwanie przepukliny, stosowanie sztucznych zębów oraz leczenie ran, powstałych w wyniku broni palnej, cięć i ran kłutych, za pomocą kauteryzacji (przeżegania)[1].
Miał swój udział w rozwoju stomatologii, bowiem już w 1000 roku opisał, w jaki sposób wykonywać zabiegi replantacji wybitych i przemieszczonych zębów.
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Enrico Cravetto: Wielka encyklopedia medyczna 2011. T. I a-arz. Planeta DeAgostini, 2011. ISBN 978-83-268-0301-7. (pol.).
- ↑ Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona, 2005, Wielka Historia Świata, Tom 4, Kształtowanie średniowiecza, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ss. 209, ISBN 83-85719-85-7.