Abraham Ezofowicz

Dziś Abraham Ezofowicz to temat, który zyskał duże znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. W polityce, ekonomii, kulturze, nauce i technologii Abraham Ezofowicz wywarł znaczący wpływ na sposób, w jaki ludzie wchodzą w interakcje i odnoszą się do otoczenia. Wraz z postępem globalizacji i rozwojem technologii informatycznych Abraham Ezofowicz stał się centralnym problemem, który stwarza wyzwania i możliwości dla wszystkich zaangażowanych podmiotów. W tym artykule zbadamy różne wymiary i aspekty związane z Abraham Ezofowicz, analizując jego znaczenie i konsekwencje w dzisiejszym społeczeństwie.

Jan Abraham Ezofowicz
Herb
Leliwa
Data i miejsce śmierci

1519
Łomazy

Żona

Helena Wasilewna

Dzieci

Jan Wasyl
Konstanty
Maryna

Jan Abraham Ezofowicz Rabinkowicz, Jan Abraham Józefowicz (imię chrzestne Ioann, nazwisko po nobilitacji Józefowicz; zm. po 28 września 1519 w Łomazach) – żydowski kupiec, który w roku 1488 przeszedł na prawosławie, uszlachcony w roku 1507 i przyjęty do herbu Leliwa[1]. Dzierżawca komór celnych w Kownie, Połocku i Smoleńsku oraz mennicy litewskiej[2][3]. Starosta smoleński, wójt miński, horodniczy kowieński. Podskarbi ziemski litewski i członek rady Wielkiego Księstwa Litewskiego (1509–1519)[4][5], wójt królewskiego miasta Solca w 1517 roku[6].

Herb Abrahama Ezofowicza widnieje na karcie pergaminowej, dodanej jako pierwsza strona Psałterza kijowskiego – jednego z najpiękniej iluminowanych psałterzy ruskich, który został spisany pod koniec XIV wieku. Rękopis był własnością Ezofowicza i w roku 1518 został przez niego podarowany cerkwi św. Mikołaja w Wilnie. Darczyńca wpisał do rękopisu klątwę, która miała spaść na każdego, kto wyniesie książkę z cerkwi. Ezofowicz określał się w dopisku jako gorliwy wierny, ochrzczony imieniem Ioann (Jan, Iwan), jednak nie zapomniał dodać pierwotnej formy imienia i patronimiku: Awram Ezofowicz[7].

Przypisy

  1. ↑ Maurycy Horn. Chrześcijańscy i żydowscy wierzyciele i bankierzy Zygmunta Starego i Zygmunta Augusta. „Biuletyn Żydowskiego Instytutu Historycznego”, s. 6–7, 1986. ISSN 0006-4033. (pol.). 
  2. ↑ Józef Wolff: Żyd ministrem króla Zygmunta. Szkic historyczny. Strona www Artur Ornatowski 2002-2011 . www.ornatowski.com (Drukarnia Wł. L. Anczyca i sp., 1885. Kraków). . (pol.). Brat Abrahama, Michel, w 1525 także został nobilitowany, przy tym bez wymogu przyjęcia chrztu. Jest to jedyny znany taki przypadek (tamże).
  3. ↑ Лариса Жеребцова. Деятельность евреев-мытников Великого Княжества Литовского в конце XV – середине XVI века (на материалах Литовской Метрики). „Acta Historica Univesitatis Klaipedensis; Baltijos regiono istorija ir kultūra: Lietuva ir Lenkija. Socialinė istorija, kultūrologija”, s. 13, 2007. Klaipėdos universitetas, Klaipėda. ISSN 1392-4095. (ros.). 
  4. ↑ Józef Wolff: Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego 1386–1795. Kraków: Drukarnia Wł. L. Anczyca i sp., 1885, s. 146.
  5. ↑ op.cit. Деятельность евреев-мытников Великого Княжества Литовского в конце XV – середине XVI века, s. 14.
  6. ↑ Feliks Kiryk, Franciszek Leśniak, Skupiska żydowskie w miastach małopolskich do końca XVI wieku, w:Żydzi w Małopolsce. Studia z dziejów osadnictwa i życia społecznego, Przemyśl 1991, s. 29.
  7. ↑ Arvydas Pacevičius: Biblioteki. W: Kultura Wielkiego Księstwa Litewskiego. Analizy i obrazy. Kraków: Universitas, 2006, s. 53. ISBN 83-242-0549-7.

Bibliografia

  • Сергей А. Бершадский: Аврам Езофович Ребичкович, подскарбий земский, член рады Великого княжества Литовского. Отрывок из истории внутренних отношений Литвы в начале XVI в.. Киев: Tипография Г. Т. Корчак-Новицкого, 1888.
Podskarbiowie wielcy litewscy