AZS Szczecin (wioślarstwo)

AZS Szczecin

Pełna nazwa	Akademicki Związek Sportowy Organizacja Środowiskowa w Szczecinie
Data założenia	październik 1948
Siedziba	Szczecin
Adres	ul. Heyki 4
Sekcje
wioślarstwo
Klubowe barwy wioseł[1]
Strona internetowa

Sekcja wioślarska Akademickiego Związku Sportowego Organizacji Środowiskowej w Szczecinie – wioślarska sekcja szczecińskiego akademickiego klubu sportowego, działająca od roku 1948 (z przerwą w latach 1950–1953).

Już w 1947 w Szczecinie trenowali wioślarze-akademicy. Jako początek działania sekcji wioślarskiej AZS Szczecin przyjmuje się jednak październik 1948, bo dopiero wtedy nastąpiło oficjalne jej utworzenie i w tym roku klub uzyskał członkostwo Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich^[2]. Wtedy też studia na Akademii Handlowej podjął Teodor Kocerka, który został zawodnikiem sekcji wioślarskiej AZS i równocześnie jej trenerem. Sukcesy Kocerki (m.in. tytuł akademickiego mistrza świata w 1949) pozwoliły sklasyfikować AZS Szczecin na VIII miejscu (na 28 klubów) w klubowej klasyfikacji PZTW za 1949. Wyprowadzka Kocerki ze Szczecina spowodowała jednak zawieszenie działalności sekcji wioślarskiej już w 1950^[3].

Wznowienie działalności wioślarzy AZS nastąpiło w 1954, gdy trenerem sekcji został były zawodnik i olimpijczyk, Stanisław Wieśniak. Początkowo napotkał braki sprzętowe, lokalowe i słabe zainteresowanie studentów. Pierwsze drobne sukcesy sportowe wioślarze odnieśli dopiero w 1957, a w 1959 do Szczecina wrócił na krótko Teodor Kocerka, który nie tylko został zawodnikiem sekcji, ale ponownie objął funkcję trenera^[3]. W kwietniu 1958 oddano do użytkowania przystań AZS na Wyspie Grodzkiej, jednak przez wiele lat stan przystani i jej wyposażenie był niezadowalający^[4].

Początek lata 60. to przejęcie sekcji wioślarskiej przez Wyższą Szkołę Rolniczą (po rozpadzie szczecińskiej organizacji środowiskowej AZS), a następnie stopniowy wzrost liczby zawodników i poprawa wyników. AZS Szczecin stał się najliczniejszym wioślarskim klubem akademickim w Polsce, a zawodnicy regularnie powoływani byli do reprezentacji narodowej. Pierwszy start wioślarzy szczecińskiego AZS w Mistrzostwach Europy Seniorów nastąpił jednak dopiero w 1969 (klubowa dwójka podwójna W. Długosz, R. Kowalewski). W tym samym roku klubowa czwórka ze sternikiem zdobyła brązowy medal na Mistrzostwach Świata Juniorów w Neapolu^[5], a sekcja połączyła się z Międzyszkolnym Klubem Sportów Wodnych i przybrała nazwę Klub Wioślarski AZS-MKSW Szczecin, przejmując zawodników młodszych kategorii wiekowych. Skutkowało to licznymi juniorskimi sukcesami klubu w pierwszej połowie lat 70. i brązowym medalem Mistrzostw Świata Juniorów w 1972 – zdobyła go klubowa czwórka bez sternika^[3]. Potwierdzeniem poziomu szkolenia wioślarskiej młodzieży klubu był udział jego kilku wychowanków (reprezentujących już jednak inne kluby) w Igrzyskach Olimpijskich w Monachium w 1972: Romana Kowalewskiego^[6], Wiesława Długosza^[7] oraz Ryszarda Giło^[8].

W 1976 przeprowadzono w Polsce odgórnie narzuconą przez GKKFiT reformę wyczynowego sportu akademickiego. Wyróżniające się sekcje klubów środowiskowych AZS wcielono do wyczynowych klubów AZS-AWF, utworzonych przy akademiach wychowania fizycznego. W Szczecinie uczelni takiej nie było, zatem wioślarze-akademicy trafili do struktur organizacji środowiskowej AZS, wracając w 1979 do nazwy AZS Szczecin. Na przełomie lat 70. I 80. klub odniósł pierwsze poważne sukcesy seniorskie. Grupa wychowanków AZS Szczecin oraz zawodników pozyskanych z innych klubów regularnie startowała na Mistrzostwach świata i aż trzech wystąpiło na igrzyskach Olimpijskich w 1980. AZS Szczecin był wtedy jednym z najsilniejszych polskich klubów wioślarskich. Jednym z trenerów sekcji był późniejszy trener reprezentacji narodowej – K. Krupecki^[3].

Regres nastąpił po 1984, gdy większość seniorów zakończyła kariery zawodnicze. Do reprezentacji narodowej nadal powoływani byli zawodnicy (D. Stadniuk, M. Szymanowski i M. Gawkowski), jednak zła sytuacja materialna sekcji wioślarskiej i pogarszający się stan przystani znacząco utrudniały działalność. Pewna poprawa bazy materialnej oraz wzrost liczby perspektywicznych zawodników nastąpił w 1989, gdy AZS Szczecin przejął sekcję wioślarską Czarnych Szczecin. AZS uzyskał w ten sposób Ośrodek Sportów Wodnych na wyspie Przymoście, a także m.in. M, Kolbowicza^[3][4].

Lata 1992 do 2013 to okres największych sukcesów wioślarzy AZS Szczecin. Uczestniczyli w tym okresie we wszystkich igrzyskach olimpijskich. Dwóch zawodników zdobyło złoty medal olimpijski, startując wspólnie na czwórce podwójnej. Wioślarze AZS zdobywali też złote medale mistrzostw świata i Europy seniorów oraz akademickich mistrzostw świata. Na mistrzowskich imprezach międzynarodowych zdobywali też liczne medale innych kolorów. W tym czasie (w latach 2012-2013) przeprowadzono poważną modernizację i remont przystani klubu^[9].

W kolejnym okresie zawodnicy AZS Szczecin nie osiągnęli większych sukcesów na arenie międzynarodowej. W dalszym ciągu należeli jednak do ścisłej czołówki wioślarskich klubów w Polsce^[3].

• 
  H. Cegielski - działacz AZS Szczecin
• 
  Zawodnicy klubu na tle przystani
• 
  D. Pacześ, Ł. Kardas na podium MŚ 2007 (ze sternikiem Trojanowskim)
• 
  Przystań z lotu ptaka
• 
  Złoci medaliści na 4x MP Młodzików 2017 z trenerem R. Królem

Największym sukcesem sekcji wioślarskiej AZS Szczecin jest występ aż sześciu jej reprezentantów na siedmiu igrzyskach olimpijskich (w latach: 1980, 1992, 1996, 2000, 2004, 2008 oraz 2012). Dwóch z nich – Marek Kolbowicz i Konrad Wasielewski zostali mistrzami olimpijskimi.

Wioślarze klubu zdobyli też medale mistrzostw świata i Europy różnych kategorii wiekowych oraz liczne medale na zawodach uniwersyteckich – uniwersjadzie i mistrzostwach świata^[10].

Ostatnimi międzynarodowymi sukcesami zawodników klubu było zdobycie przez Konrada Kuchtę i Kacpra Białkowskiego brązowego medalu Młodzieżowych Mistrzostw Świata w 2013^[11] oraz zdobycie srebrnego medalu Młodzieżowych Mistrzostw Europy 2018 przez Łukasza Posyłajkę^[12].

W ostatnich latach, według punktacji Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich, wioślarze AZS Szczecin zajęli następujące miejsca w klasyfikacji drużynowej:

• w roku 1997 – 13 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów^[13],
• w roku 1998 – 9 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów^[14],
• w roku 1999 – 8 miejsce na 32 sklasyfikowane kluby^[15],
• w roku 2000 – 7 miejsce na 33 sklasyfikowane kluby^[15],
• w roku 2001 – 8 miejsce na 33 sklasyfikowane kluby^[15],
• w roku 2002 – 7 miejsce na 33 sklasyfikowane kluby^[15],
• w roku 2003 – 6 miejsce na 34 sklasyfikowane kluby^[15],
• w roku 2004 – 9 miejsce na 34 sklasyfikowane kluby^[15],
• w roku 2005 – 6 miejsce na 36 sklasyfikowanych klubów^[15],
• w roku 2006 – 10 miejsce na 34 sklasyfikowane kluby^[15],
• w roku 2007 – 8 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów^[15],
• w roku 2008 – 11 miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów^[15],
• w roku 2009 – 10 miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów^[15],
• w roku 2010 – 8 miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów^[15],
• w roku 2011 – 8 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów^[15],
• w roku 2012 – 13 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów^[15],
• w roku 2013 – 11 miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów^[15],
• w roku 2014 – 13 miejsce na 36 sklasyfikowanych klubów^[16],
• w roku 2015 – 8 miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów^[17],
• w roku 2016 – 8 miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów^[18],
• w roku 2017 – 10 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów^[19],
• w roku 2018 – 7 miejsce na 36 sklasyfikowanych klubów^[20],
• w roku 2019 – 5 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów^[21],
• w roku 2020 – 4 miejsce na 39 sklasyfikowanych klubów^[22].

Najwybitniejszymi zawodnikami sekcji wioślarskiej klubu byli:

Marek Kolbowicz – wychowanek klubu Czarni Szczecin, po przejściu do AZS Szczecin mistrz olimpijski, czterokrotny mistrz świata, mistrz Europy i pięciokrotny uczestnik igrzysk olimpijskich. W trakcie kariery odniósł następujące sukcesy^[23]:

• 2008 – Igrzyska Olimpijskie, Pekin – czwórka podwójna – złoty medal,
• 2004 – Igrzyska Olimpijskie, Ateny – czwórka podwójna – IV miejsce,
• 2000 – Igrzyska Olimpijskie, Sydney – dwójka podwójna – VI miejsce,
• 2012 – Igrzyska Olimpijskie, Londyn – czwórka podwójna – VI miejsce,
• 1996 – Igrzyska Olimpijskie, Atlanta – czwórka podwójna – IX miejsce,
• 2005 – Mistrzostwa Świata, Gifu – czwórka podwójna – złoty medal,
• 2006 – Mistrzostwa Świata, Eton – czwórka podwójna – złoty medal,
• 2007 – Mistrzostwa Świata, Monachium – czwórka podwójna – złoty medal,
• 2009 – Mistrzostwa Świata, Poznań – czwórka podwójna – złoty medal,
• 2010 – Mistrzostwa Europy, Montemor-o-Velho – czwórka podwójna – złoty medal,
• 2002 – Mistrzostwa Świata, Sewilla – czwórka podwójna – srebrny medal,
• 1998 – Mistrzostwa Świata, Kolonia – dwójka podwójna – brązowy medal,
• 2003 – Mistrzostwa Świata, Mediolan – czwórka podwójna – brązowy medal.

Konrad Wasielewski – wychowanek AZS Szczecin. Mistrz olimpijski, czterokrotny mistrz świata oraz mistrz Europy. Odniósł następujące sukcesy^[24]:

• 2008 – Igrzyska Olimpijskie, Pekin – czwórka podwójna – złoty medal,
• 2012 – Igrzyska Olimpijskie, Londyn – czwórka podwójna – VI miejsce,
• 2005 – Mistrzostwa Świata, Gifu – czwórka podwójna – złoty medal,
• 2006 – Mistrzostwa Świata, Eton – czwórka podwójna – złoty medal,
• 2007 – Mistrzostwa Świata, Monachium – czwórka podwójna – złoty medal,
• 2009 – Mistrzostwa Świata, Poznań – czwórka podwójna – złoty medal,
• 2010 – Mistrzostwa Europy, Montemor-o-Velho – czwórka podwójna – złoty medal,
• 2013 – Mistrzostwa Europy, Sewilla – czwórka podwójna – srebrny medal,
• 2011 – Mistrzostwa Europy, Płowdiw – czwórka podwójna – brązowy medal,

Henryk Trzciński i Mariusz Trzciński – pływający wspólnie przez wiele lat na tych samych osadach bliźniacy, wychowankowie Sokoła Ostróda. Po przejściu w 1972 do AZS Szczecin wielokrotni reprezentanci kraju i olimpijczycy^[25]. Ich osiągnięcia^[26][27]:

• 1980 – Igrzyska Olimpijskie, Moskwa – czwórka bez sternika – VIII miejsce,
• 1975 – Mistrzostwa Świata, Nottingham – ósemka – X miejsce,
• 1979 – Mistrzostwa Świata, Bled – czwórka ze sternikiem – X miejsce.

Marek Gawkowski – wychowanek klubu, olimpijczyk i wielokrotny reprezentant kraju. Jego sukcesy^[28]:

• 1992 – Igrzyska Olimpijskie, Barcelona – czwórka podwójna – XI miejsce,
• 1989 – Mistrzostwa Świata, Bled – czwórka podwójna – V miejsce,
• 1991 – Mistrzostwa Świata, Wiedeń – czwórka podwójna – VII miejsce,
• trzykrotny akademicki mistrz świata.

Mirosław Kowalewski – wychowanek klubu, olimpijczyk i wielokrotny reprezentant kraju. Jego osiągnięcia^[29]:

• 1980 – Igrzyska Olimpijskie, Moskwa – ósemka – odpadł po repasażu,
• 1977 – Mistrzostwa Świata, Amsterdam – dwójka bez sternika – IX miejsce,
• 1981 – Mistrzostwa Świata, Monachium – czwórka podwójna – IX miejsce,
• 1982 – Mistrzostwa Świata, Lucerna – czwórka podwójna – IX miejsce,

Łukasz Kardas i Dawid Pacześ – zawodnicy AZS Szczecin pływający wspólnie przez wiele lat na tych samych osadach. Mistrzowie świata na dwójce ze sternikiem. Oboje osiągnęli następujące sukcesy^[30][31]:

• 2007 – Mistrzostwa Świata, Monachium – dwójka ze sternikiem – złoty medal,
• 2009 – Mistrzostwa Europy, Brześć – czwórka bez sternika – IV miejsce,
• 2008 – Mistrzostwa Europy, Ateny – czwórka bez sternika – V miejsce,
• 2004 – Mistrzostwa Świata U-23, Poznań – dwójka bez sternika – brązowy medal,
• 2004 – Mistrzostwa Świata U-23, Amsterdam – dwójka bez sternika – brązowy medal,,

Piotr Licznerski – wychowanek Wiru Iława, w barwach AZS Szczecin dwukrotny medalista mistrzostw Europy. Jego największe sukcesy w barwach szczecińskiego klubu^[32]:

• 2013 – Mistrzostwa Europy, Sewilla – czwórka podwójna – srebrny medal,
• 2011 – Mistrzostwa Europy, Płowdiw – czwórka podwójna – brązowy medal,

• Marek Łyskawa, Baza Sportu Wioślarskiego w Szczecinie w XX wieku, Zeszyty Naukowa Uniwersytetu Szczecińskiego, Nr 404, 2004 rok, s. 171-176.
• Renata Urban, Zarys dziejów Akademickiego Związku Sportowego w Szczecinie w latach 1946-2017, Poznań 2019, ISBN 978-83-65988-33-1.

• profil klubu na Facebooku.
• medalowy wyścig K. Wasilewskiego i M. Kolbowicza na igrzyskach olimpijskich w 2008.