98 mm moździerz M-98

W dzisiejszym artykule porozmawiamy o 98 mm moździerz M-98, temacie cieszącym się dużym zainteresowaniem w ostatnich latach. Od momentu pojawienia się 98 mm moździerz M-98 przyciągnął uwagę zarówno ekspertów, jak i hobbystów, wywołując debatę, badania i liczne postępy w tej dziedzinie. Dzięki wieloletniej historii 98 mm moździerz M-98 ewoluował i dostosował się do zmian społecznych, kulturowych i technologicznych, stając się podstawowym elementem życia wielu ludzi. W tym artykule zbadamy różne aspekty 98 mm moździerz M-98, odnosząc się do jego implikacji, zastosowań i wpływu na dzisiejsze społeczeństwo.

98 mm moździerz M-98
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

Huta Stalowa Wola

Rodzaj

moździerz

Historia
Prototypy

1993–1997

Produkcja seryjna

2003

Wyprodukowano

99

Dane taktyczno-techniczne
Kaliber

98 mm

Długość lufy

1898 mm

Donośność

400 m (minimalna)
7000 m (maksymalna)

Prędkość pocz. pocisku

ok. 350 m/s[1]

Masa

135 kg w położeniu bojowym
300 kg w położeniu marszowym

Kąt ostrzału

w płaszczyźnie pionowej: od 45° do 85°
w płaszczyźnie poziomej bez przestawiania podpory lufy przy -7°: +7°

Szybkostrzelność

15 strz./min
8-10 strz./min z poprawianiem wycelowania

Obsługa

3

Multimedia w Wikimedia Commons

98 mm moździerz M-98 – polski moździerz średni kalibru 98 mm, ciągniony, skonstruowany w latach 1993–1997 w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Maszyn Ziemnych i Transportowych w Stalowej Woli, od 2003 produkowany przez Hutę Stalowa Wola; amunicję do moździerza produkują Zakłady Metalowe Dezamet.

Żołnierze 18. bielskiego batalionu desantowo-szturmowego podczas załadunku moździerza M-98 na pojazd Humvee

Historia

Holowany moździerz średni kalibru 98 mm powstał w wyniku podpisania przez Polskę w 1991 Traktatu o konwencjonalnych siłach zbrojnych w Europie, który ogranicza liczbę posiadanych przez Polskę systemów artyleryjskich o kalibrze powyżej 100 mm do maksymalnie 1610. Prace nad moździerzem, który dawał możliwość nienaruszania układu CFE-1 i zarazem zwiększenia możliwości wojsk artylerii, rozpoczęto w 1993 roku w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Maszyn Ziemnych i Transportu w Stalowej Woli z własnej inicjatywy firmy[2]. W 1994 powstał model balistyczny, a w 1997 ukończono prototyp moździerza[2]. Moździerz M-98 jest drugą konstrukcją na świecie moździerza kalibru 98 mm, po słowackim (vz. 97)[1].

W 2003 roku zostało złożone zamówienie przez Wojsko Polskie w Hucie Stalowa Wola na dostawę moździerza M-98 dla armii. Opóźnienia zamówień spowodowane były przez opóźnienia w opracowaniu amunicji[2]. Do 2005 roku dostarczono ok. 60 sztuk[3]. W 2022 roku w Wojsku Polskim były 93 moździerze[4].

Zastosowanie

Moździerz M-98 służy jako podstawowy środek ogniowy pododdziałów wsparcia wojsk zmechanizowanych, powietrznodesantowych i piechoty górskiej. Wykorzystuje się go do niszczenia siły żywej, opancerzonego sprzętu bojowego, fortyfikacji polowych oraz środków dowodzenia i ogniowych, szczególnie w zagłębieniu terenu.

Pierwsze moździerze zostały odebrane przez wojsko w czerwcu 2003 roku i przekazane do 18 Bielskiego Batalionu Desantowo-Szturmowego[5]. M-98 znajduje się na wyposażeniu 6 Brygady Powietrznodesantowej z Krakowa, 25 Brygady Kawalerii Powietrznej z Tomaszowa Mazowieckiego oraz 22 Batalionu Piechoty Górskiej z Kłodzka. W batalionach 6 BPD używane jest po 9 moździerzy w kompaniach wsparcia[6].

Moździerze M-98 wykorzystywane były przez Polski Kontyngent Wojskowy w Afganistanie[7].

Moździerz M-98 został wyposażony w wózek transportowy, który służy do krótkotrwałego transportu. Do przewożenia wykorzystywane są pojazdy M1097A2 serii HMMWV, natomiast obsługa i amunicja przewożona jest samochodem M1025A2 lub M1045A2[6].

Amunicja

Amunicja do tego moździerza jest produkowana w zakładach mechanicznych Dezamet:

  • RAD-2 – kasetowa, zawierająca 12 podpocisków kumulacyjno-odłamkowych GKO.
  • RAD-3 – odłamkowa, zawierająca około 4000 odłamków.

Produkowana i używana jest również amunicja oświetleniowa i dymna.

Amunicja odłamkowo-burząca produkowana jest przez Zakłady Metalowe Mesko[7].

Granaty odłamkowo-burzące mają masę 10,1 kg[2].

W 1999 roku pracowano nad pociskiem przeciwpancernym oznaczonym jako RAD-1, jednak pocisk nigdy nie wyszedł poza fazę koncepcyjną.

Odpalanie moździerza możliwe jest w sposób grawitacyjny (przez opuszczenie granatu do lufy) lub za pomocą mechanizmu odpalającego[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c Ryszard Woźniak, M-98, „Nowa Technika Wojskowa” nr?, s. 21–22.
  2. ↑ a b c d Jerzy Reszczyński, Zabawa granatami, „Raport – Wojsko Technika Obronność” nr 07/2016, s. 8.
  3. ↑ Andrzej Kiński. Nie tylko moździerze. Nowości HSW S.A. „Nowa Technika Wojskowa”. 5/2006, s. 19, maj 2006. Warszawa: Magnum-X. 
  4. ↑ Tomasz Dmitruk. Modernizacja Wojsk Lądowych 2021-2035. „Nowa Technika Wojskowa”. 9/2022, s. 17, wrzesień 2022. Magnum-X. 
  5. ↑ Honker i 98 mm. „Raport – Wojsko Technika Obronność”. Nr targowy, s. 6, 5 września 2003. Agencja Lotnicza Altair. 
  6. ↑ a b Andrzej Kiński. HMMWV w 18. bdsz. „Nowa Technika Wojskowa”. 8/2005, s. 14, sierpień 2005. Warszawa: Magnum-X. 
  7. ↑ a b Przemysław Kupidura. Amunicja z ZM Mesko w Afganistanie. „Nowa Technika Wojskowa”. 7/2010, s. 53, lipiec 2010. 

Bibliografia

Linki zewnętrzne