W tym artykule zajmiemy się tematem (28978) Iksjon, który jest niezwykle ważny i interesujący dla szerokiego grona czytelników. (28978) Iksjon stał się w ostatnim czasie przedmiotem dyskusji i debaty, będąc przedmiotem analiz ekspertów w tej dziedzinie. W tym artykule staramy się zapewnić kompleksowy i szczegółowy obraz (28978) Iksjon, odnosząc się do jego najważniejszych aspektów i oferując cenne informacje umożliwiające zrozumienie jego wpływu w różnych obszarach. Od samego początku do obecnej ewolucji (28978) Iksjon wzbudził zainteresowanie profesjonalistów, naukowców i ogółu społeczeństwa, dlatego istotne jest zbadanie jego natury i konsekwencji. Poprzez analityczne i rygorystyczne podejście staramy się zgłębić i pogłębić ten temat, prezentując różnorodne perspektywy i argumenty, które wzbogacają wiedzę na temat (28978) Iksjon. Bez wątpienia artykuł ten aspiruje do roli informacyjnego i refleksyjnego odniesienia dla tych, którzy chcą w pełni zrozumieć to zjawisko.
![]() | |
Odkrywca | |
---|---|
Data odkrycia |
22 maja 2001[1] |
Numer kolejny |
28978 |
Oznaczenie tymczasowe |
2001 KX76 |
Charakterystyka orbity (2025-05-05) | |
Przynależność obiektu |
|
Półoś wielka | |
Mimośród |
0,2449[1] |
Peryhelium | |
Aphelium | |
Okres obiegu wokół Słońca |
247,1[1] lat |
Inklinacja |
19,67[1]° |
Charakterystyka fizyczna | |
Średnica |
ok. 617[2] km |
Albedo |
0,141[2] |
Jasność absolutna |
(28978) Iksjon (2001 KX76; ang. Ixion) – jedna z dużych planetoid transneptunowych z Pasa Kuipera, obiekt typu plutonek[2].
Planetoida została odkryta 22 maja 2001 w programie Deep Ecliptic Survey. Otrzymała ona najpierw oznaczenie prowizoryczne 2001 KX76.
Nazwa obiektu pochodzi od Iksjona, pierwszego człowieka, który zabił swojego krewnego, w mitologii greckiej.
Orbita (28978) Iksjona nachylona jest do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 19,7°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje ok. 247 lat, krążąc w średniej odległości 39,4 j.a. od Słońca[1].
Obiegając Słońce, Iksjon znajduje się w rezonansie z Neptunem (2:3)[2].
Planetoida ta ma średnicę szacowaną na ok. 617 km[2]. Jej jasność absolutna to ok. 3,47m[1].
Na powierzchni Iksjona stwierdzono za pomocą badań spektroskopowych obecność związków organicznych.