Żarłaczowate

Wygląd przypnij ukryj Żarłaczowate

Carcharhinidae
Jordan & Evermann, 1896
Przedstawiciel rodziny – Carcharhinus melanopterus
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ryby chrzęstnoszkieletowe
Podgromada	spodouste
Rząd	żarłaczokształtne
Rodzina	żarłaczowate
Typ nomenklatoryczny
Carcharhinus Blainville, 1816
Synonimy Triaenodontini Bonaparte, 1835 Prionidæ Swainson, 1838 Cynocephali Gill, 1862 Carcharhininæ Jordan & Evermann, 1896 Eulamiidae Fowler, 1916 Loxodontinæ Whitley, 1934 Scoliodontinae Whitley, 1934 Galeolamnidae Romer, 1945 Rhizoprionodontini Compagno, 1988 Isogomphodontini Compagno, 1988 Triaenodonidae — Herman & van den Eeckhaut, 2010
Rodzaje
10 rodzajów – zobacz opis w tekście

Żarłaczowate (Carcharhinidae) – rodzina dużych, drapieżnych ryb chrzęstnoszkieletowych (rekinów) zaliczana do rzędu żarłaczokształtnych (Carcharhiniformes). Niektóre gatunki są niebezpieczne dla człowieka.

Występowanie

Ciepłe wody oceaniczne i morskie całego świata, sporadycznie wpływają do estuariów, rzek i jezior.

Cechy charakterystyczne

Ciało wrzecionowate. Okrągłe oczy z przesłoną migawkową. Pięć par szczelin skrzelowych, piąta zachodzi nad nasadę płetwy piersiowej. Dwie płetwy grzbietowe – pierwsza ma pofalowaną krawędź i jest położona w połowie odległości między płetwami piersiowymi i brzusznymi. Płetwa ogonowa lekko uniesiona.

Klasyfikacja

Negaprion brevirostris Triaenodon obesus

Rodzaje zaliczane do rodziny żarłaczowatych:

• Carcharhinus Blainville, 1816
• Glyphis Agassiz, 1843
• Lamiopsis Gill, 1862
• Loxodon Müller & Henle, 1838 – jedynym przedstawicielem jest Loxodon macrorhinus Müller & Henle, 1839
• Nasolamia Compagno & Garrick, 1983 – jedynym przedstawicielem jest Nasolamia velox (Gilbert, 1898)
• Negaprion Whitley, 1940
• Prionace Cantor, 1849 – jedynym przedstawicielem jest Prionace glauca (Linnaeus, 1758) – żarłacz błękitny
• Rhizoprionodon Whitley, 1929
• Scoliodon Müller & Henle, 1837
• Triaenodon Müller & Henle, 1837 – jedynym przedstawicielem jest Triaenodon obesus (Rüppell, 1837) – żarłacz gruby

Zaliczany wcześniej do tej rodziny żarłacz tygrysi, został wydzielony do odrębnej rodziny Galeocerdidae, której jest jedynym przedstawicielem.

Zobacz też

• Rekiny
• Ataki rekinów na ludzi
• Ataki rekinów z New Jersey
• Ryby – wykaz rodzin

Uwagi

1. ↑ Typ nomenklatoryczny: Triaenodon Müller & Henle, 1837.
2. ↑ Typ nomenklatoryczny: Prionodon Müller & Henle, 1838 (= Prionace Cantor, 1849).
3. ↑ Typ nomenklatoryczny: Cynocephalus Gill, 1862 (= Prionace Cantor, 1849).
4. ↑ Pisownia oryginalna, takson zdefiniowany w randze podrodziny.
5. ↑ Typ nomenklatoryczny: Eulamia Gill, 1862 (= Carcharhinus Blainville, 1816).
6. ↑ Typ nomenklatoryczny: Loxodon Müller & Henle, 1838; nomen nudum; młodszy homonim Loxodontinae Osborn, 1918 (Mammalia).
7. ↑ Typ nomenklatoryczny: Scoliodon Müller & Henle, 1837; nomen nudum.
8. ↑ Typ nomenklatoryczny: Galeolamna Owen, 1853 (= Carcharhinus Blainville, 1816); nomen nudum.
9. ↑ Typ nomenklatoryczny: Rhizoprionodon Whitley, 1929.
10. ↑ Typ nomenklatoryczny: Isogomphodon Gill, 1862 (= Carcharhinus Blainville, 1816).

Przypisy

1. ↑ a b D.S. Jordan & B.W. Evermann. The fishes of North and Middle America: a descriptive catalogue of the species of fish-like vertebrates found in the waters of North America, north of the Isthmus of Panama. Part I. „Bulletin of the United States National Museum”. 47, s. 28, 1896. (ang.). 
2. ↑ Ch.L.Ch.L. Bonaparte Ch.L.Ch.L., Prodromus Systematis Ichthyologiae, 1835, s. 4  (łac.).
3. ↑ W. Swainson: The natural history of fishes, amphibians, & reptiles, or monocardian animals. Cz. 1. London: Longman & Co., 1839, s. 234. (ang.).
4. ↑ T.N. Gill. Analytical synopsis of the order of Squali; and revision of the nomenclature of the genera. „Annals of the Lyceum of Natural History of New York”. 7, s. 399, 401, 1862. (ang.). 
5. ↑ H.W. Fowler. The sharks of the middle Atlantic states. „Copeia”. 30, s. 36, 1916. (ang.). 
6. ↑ a b G.P. Whitley. Notes on some Australian sharks. „Memoirs of the Queensland Museum”. 10 (4), s. 185, 1934. (ang.). 
7. ↑ A.S. Romer: Vertebrate paleontology. Wyd. 2. Chicago: University of Chicago Press, 1945, s. 577. (ang.).
8. ↑ Compagno 1988 ↓, s. 290.
9. ↑ Compagno 1988 ↓, s. 301.
10. ↑ J. Herman & G. van den Eeckhaut. Inventaire systématique des Invertebrata, Vertebrata, Plantae et Fungi des Sables de Bruxelles à Zaventem. „Géominpal Belgica (découvertes géologiques, minéralogiques et paléontologiques en Belgique)”. 1, s. 52, 2010. (fr.). 
11. ↑ a b Stanisław Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1982. ISBN 83-215-2103-7.brak strony w książce
12. ↑ a b Joseph S. Nelson: Fishes of the World. John Wiley & Sons, 2006. ISBN 0-471-25031-7.brak strony w książce
13. ↑ RonR. Fricke RonR., William NeilW.N. Eschmeyer William NeilW.N., RichardR. Van der Laan RichardR. (red.), SEARCH, Eschmeyer's Catalog of Fishes, California Academy of Sciences, 5 marca 2024   (ang.).
14. ↑ Andrea Ghisotti: Osobliwości podmorskiego świata. Morze Czerwone. Loretta Micek. EB Bonechi, 2004, s. 17. ISBN 978-88-476-1648-6.
15. ↑ Carrier, J.C., Musick, J.A. i Heitchaus M.: Biology of Sharks and Their Relations. Wyd. 2. CRC PRESS Taylor and Francis Group, 2012, s. 39-49. ISBN 978-1-4398-3924-9.

Bibliografia

• L.J.V. Compagno: Sharks of the Order Carcharhiniformes. Princeton University Press, 1988, s. i–xxii; 1–486. ISBN 0-691-08453-X. (ang.).

Kontrola autorytatywna (takson):

• LCCN: sh85020148
• BnF: 16604381n
• BNCF: 31029
• NKC: ph1112353
• J9U: 987007283482805171

Encyklopedia internetowa:

• Britannica: animal/carcharhinid
• SNL: gråhaifamilien
• Catalana: 0270463

Identyfikatory zewnętrzne:

• EoL: 1901
• GBIF: 2211
• identyfikator iNaturalist: 52301
• ITIS: 160178
• NCBI: 7805
• identyfikator taksonu Fossilworks: 83183