Świergotek nadmorski

W tym artykule zamierzamy dokładnie zbadać temat Świergotek nadmorski, który wywołał duże zainteresowanie i wpływ w różnych obszarach społeczeństwa. Od początków po najnowsze trendy – zagłębimy się w ten fascynujący temat, aby przedstawić pełny i aktualny obraz jego znaczenia i aktualności dzisiaj. Poprzez szczegółową i rygorystyczną analizę zbadamy różne perspektywy i opinie ekspertów w tej dziedzinie, a także implikacje i konsekwencje, jakie Świergotek nadmorski może mieć na nasze codzienne życie. Bez wątpienia ten artykuł będzie bardzo interesujący dla wszystkich zainteresowanych pogłębieniem swojej wiedzy o Świergotek nadmorski i zrozumieniem jego wpływu na dzisiejsze społeczeństwo.

Świergotek nadmorski
Anthus petrosus[1]
(Montagu, 1798)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

pliszkowate

Rodzaj

Anthus

Gatunek

świergotek nadmorski

Synonimy
  • Alauda petrosa Montagu, 1798[2]
Podgatunki

zobacz opis w tekście

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     w sezonie lęgowym

     występuje przez cały rok

     zimowiska

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Świergotek nadmorski[4] (Anthus petrosus) – gatunek małego ptaka z rodziny pliszkowatych (Motacillidae).

Zasięg występowania

Gnieździ się na skalistych wybrzeżach zachodniej i północnej Europy od Bretanii po Półwysep Fennoskandzki i północno-zachodnią Rosję[2]. Zachodni zasięg jego występowania obejmuje Irlandię, Wielką Brytanię i Francję, natomiast populacje skandynawskie i rosyjskie zimują na wybrzeżach zachodniej Europy (na południe od Półwyspu Skandynawskiego) oraz w północno-zachodniej Afryce[2]. W czasie migracji (marzec–kwiecień i wrzesień–listopad) nielicznie pojawia się w Polsce.

Systematyka

Podgatunek nominatywny A. petrosus petrosus, Irlandia

Dawniej świergotka nadmorskiego uznawano za podgatunek siwerniaka[5]. Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia dwa podgatunki A. petrosus[6]:

  • świergotek nadmorski[4] (A. petrosus petrosus) (Montagu, 1798) – Wyspy Brytyjskie i zachodnia Francja.
  • świergotek skandynawski[4] (A. petrosus littoralis) C. L. Brehm, 1823 – Skandynawia do północno-zachodniej Rosji.

Autorzy Handbook of the Birds of the World wyróżniają jeszcze trzeci podgatunek (IOC wlicza tę populację do podgatunku nominatywnego):

Morfologia

Długość ciała 16–17 cm[7], masa ciała 18–32 g[8].

Wyglądem i wielkością podobny do siwerniaka[7]. Samice są podobne do samców[8].

Ekologia i zachowanie

Jajo z kolekcji muzealnej
Biotop
Gniazduje w pobliżu skalistych wybrzeży i na wyspach z niską roślinnością. Czasami może gniazdować w głębi lądu, np. na wyspach St Kilda w Szkocji, lub w pobliżu jezior słodkowodnych. Zimuje na skalistych wybrzeżach, w pobliżu słonych bagien, w ujściach rzek, a czasem w głębi lądu, w pobliżu słodkowodnych jezior i rzek[8].
Zachowanie
Jest to ptak terytorialny, gniazdujący w samotnych parach. Zimą tworzy grupy lub większe stada i jest bardziej towarzyski. Duża część populacji jest osiadła i nie oddala się daleko od swego terytorium. Żeruje wśród skał, traw i roślinności na wybrzeżach. Obdziobuje kamienie i wodorosty. Chodzi i biega po ziemi, rzadko skacze[8].
Rozród
Okres lęgowy trwa od połowy marca do sierpnia, w zależności od rejonu występowania. Gniazdo w kształcie miseczki jest budowane przez samicę z suchej trawy, liści i wodorostów, a wyściółkę stanowi sierść zwierzęca lub inne miękkie materiały. Umieszczone jest w szczelinie lub małym zagłębieniu między skałami, często blisko brzegu. Samica składa 4–5 białawych lub szarych jaj z brązowym plamkowaniem. W południowej części zasięgu lęgowego gatunek ten zwykle wyprowadza dwa lęgi w sezonie. Inkubacją jaj zajmuje się samica przez około dwa tygodnie, w tym czasie samiec pilnuje otoczenia gniazda. Opieką nad pisklętami zajmują się oboje rodzice. Młode opuszczają gniazdo po około 15 dniach od wyklucia i rozpraszają się. Stają się niezależne od rodziców dwa tygodnie później[8].
Pożywienie
Żywi się bezkręgowcami, w tym mięczakami (np. ślimakami), pierścienicami, skorupiakami (np. krabami) czy larwami. Zjada również małe rybki, owady i nasiona[8].

Status i ochrona

IUCN uznaje świergotka nadmorskiego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[3]. W 2015 roku organizacja BirdLife International szacowała liczebność światowej populacji na 164–281 tysięcy par lęgowych. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[3].

Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową[9].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Anthus petrosus, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ a b c d Tyler, S.: Rock Pipit (Anthus petrosus). del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive . Lynx Edicions, Barcelona, 2020. .
  3. ↑ a b c Anthus petrosus, The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. ↑ a b c Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Motacillidae Horsfield, 1821 – pliszkowate – Wagtails and pipits (wersja: 2019-07-29). Kompletna lista ptaków świata . Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. .
  5. ↑ Ludwik Tomiałojć, Tadeusz Stawarczyk: Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. Wrocław: PTPP "pro Natura", 2003, s. 554. ISBN 83-919626-1-X.
  6. ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Waxbills, parrotfinches, munias, whydahs, Olive Warbler, accentors, pipits. IOC World Bird List (v10.1). . (ang.).
  7. ↑ a b Świergotek nadmorski (Anthus petrosus). ptaki.info . . (ang.).
  8. ↑ a b c d e f N. Bouglouan: Eurasian Rock Pipit. oiseaux-birds.com . . (ang.).
  9. ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).

Linki zewnętrzne