Świątynia Lotosu

W dzisiejszym świecie Świątynia Lotosu zyskał ogromne znaczenie w różnych obszarach naszego życia. Od polityki po technologię, kulturę i społeczeństwo, Świątynia Lotosu stał się tematem ciągłych rozmów i debat. Opinie na temat Świątynia Lotosu są bardzo zróżnicowane, co pokazuje, jak złożoność i znaczenie ma on dzisiaj. W tym artykule postaramy się zbadać różne aspekty Świątynia Lotosu, zagłębiając się w jego wpływ i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Od swoich początków po wpływ na życie codzienne, Świątynia Lotosu wzbudził ogromne zainteresowanie i kluczowe jest zrozumienie jego zasięgu i wpływu na współczesny świat.

Świątynia Lotosu
Ilustracja
Państwo

 Indie

Miejscowość

Delhi

Wyznanie

bahaizm

Historia
Data budowy

1986

Dane świątyni
Architekt

Fariborz Sahba

Położenie na mapie Delhi
Mapa konturowa Delhi, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Świątynia Lotosu”
Położenie na mapie Indii
Mapa konturowa Indii, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Świątynia Lotosu”
Ziemia28°33′12″N 77°15′31″E/28,553333 77,258611
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Świątynia Lotosu (ang. Bahá'í House of Worship lub Lotus Temple) – największa świątynia bahaicka znajdująca się w Indiach. Zlokalizowana jest w południowej części śródmieścia Delhi. Obiekt znajduje się na indyjskiej liście informacyjnej światowego dziedzictwa UNESCO[1].

Historia

Świątynia została otwarta w 1986 roku; została zbudowana według projektu zamieszkałego w Kanadzie architekta irańskiego pochodzenia, Fariborza Sahby[2]. Od momentu otwarcia w 1986 roku do 2024 roku została odwiedzona wedle szacunków przez ponad 100 milionów osób[1]; co czyni ją jednym z najczęściej odwiedzanych budynków na świecie (wedle raportu CNN z 2001 roku świątynia była najczęściej odwiedzanym miejscem na świecie)[3][4].

Architektura

Uważa się, że architektura świątyni w wielu elementach nawiązuje do Tadź Mahal. Położona w rozległych ogrodach świątynia, której wygląd zainspirowany jest kwiatem lotosu, ma wysokość około 40 metrów. Jej główne filary tworzą dziewięciokąt foremny. Część górna składa się z 27 „płatków”. Głównymi materiałami użytymi w czasie budowy świątyni są: marmur, zbrojony beton oraz szkło[5]. Świątynia może pomieścić dwa i pół tysiąca osób[6]. W jej pobliżu znajduje się ogród ze stawami[7].

Kult

We wnętrzu świątyni nie ma żadnych symboli religijnych, dlatego często modlą się w niej także osoby niebędące wyznawcami bahaizmu[5][8]. W świątyni mogą być czytane (lub śpiewane) święte pisma wszystkich religii; nie wolno w niej jednak wygłaszać kazań lub zbierać funduszy, w świątyni mogą śpiewać chóry, jednak nie można w niej używać żadnych instrumentów muzycznych (te zasady obowiązują w wielu świątyniach bahaickich)[9].

Wyróżnienia

Gmach świątyni zdobył wiele nagród; jej architekt został wyróżniony między innymi w 1987 roku przez Institution of Structural Engineers[10] oraz w 2000 roku przez GlobalArt Academy[11].

Wizerunek świątyni znalazł się na znaczku pocztowym z 1991 roku[12].

Przypisy

  1. ↑ a b UNESCO World Heritage Centre, Bahá'í House of Worship at New Delhi , UNESCO World Heritage Centre (ang.).
  2. ↑ Ashley Mackin-Solomon, Iranian architect living in La Jolla devoted to creating ‘spiritual space’ , La Jolla Light, 23 stycznia 2013 (ang.).
  3. ↑ CNN.com – Transcripts , transcripts.cnn.com .
  4. ↑ Lotus Temple, Delhi – District Magistrate South East, India (ang.).
  5. ↑ a b Świątynia Lotosu (New Delhi) – dom kultu Bahai o kształcie kwitu lotosu , Budowle.pl (pol.).
  6. ↑ Świątynia Lotosu , Cuda Świata, 15 lipca 2009 (pol.).
  7. ↑ Recreating Eden Episodes , web.archive.org, 1 marca 2012 .
  8. ↑ Temple & Community – Bahá’í House of Worship, New Delhi (ang.).
  9. ↑ Encyclopaedia Iranica Foundation, Bahaism , iranicaonline.org (ang.).
  10. ↑ An Architectural Marvel , web.archive.org, 28 września 2008 .
  11. ↑ Baha’i Temple in India continues to receive awards and recognitions – BWNS , Bahá’í World News Service, 5 grudnia 2000 (ang.).
  12. ↑ Baha’i Philately , bahai-library.com .