Śpieszek cieplarniany

W tym artykule dokładnie zbadamy temat Śpieszek cieplarniany, temat mający ogromne znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Od jego początków po dzisiejszy wpływ, zagłębimy się w różne aspekty związane z Śpieszek cieplarniany, aby zaoferować kompletną i wzbogacającą perspektywę. Idąc tym tropem, przeanalizujemy jego wpływ w różnych obszarach, jego ewolucję w czasie i różne perspektywy, które istnieją wokół Śpieszek cieplarniany. Ponadto zbadamy implikacje, jakie Śpieszek cieplarniany ma w naszym codziennym życiu i w przyszłości, podkreślając jego znaczenie w obecnym kontekście. W tym artykule chcemy zapewnić szeroki i szczegółowy przegląd Śpieszek cieplarniany, który będzie interesujący dla wszystkich typów czytelników.

Śpieszek cieplarniany
Diestrammena asynamora[1]
(Adelung, 1902)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

uskrzydlone

Rząd

prostoskrzydłe

Rodzina

śpieszkowate

Rodzaj

Diestrammena

Gatunek

śpieszek cieplarniany

Synonimy
  • Tachycines asynamorus Adelung, 1902[2]
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Śpieszek cieplarniany (Diestrammena asynamora) – synantropijny gatunek owada z rzędu prostoskrzydłych. Został opisany naukowo z palmiarni w Petersburgu.

Ubarwienie jasnobrązowe z ciemniejszymi plamkami i pręgami. Długość ciała samców sięga 17 mm, samic 19 mm, czułki samców 75 mm, samic 80 mm[3]. Tylne skoczne nogi mierzą ponad 20 mm[4], umożliwiają wykonywanie długich skoków. Śpieszek nie posiada skrzydeł. U samic występuje masywne, długie pokładełko.

Pochodzi prawdopodobnie ze wschodniej Azji[5] (z południowych Chin[3]), gdzie zamieszkuje pola i łąki. Śpieszek został zawleczony do Europy i Ameryki Północnej. Występuje także w Polsce, jego obecność odnotowano w wielu miejscowościach rozsianych po całym kraju[6]. Odpowiadające mu warunki znalazł w szklarniach i poza tymi pomieszczeniami nie występuje[5], co znalazło odzwierciedlenie w jego polskiej nazwie. W cieplejszych regionach stwierdzany był w ogrodach zoologicznych, mieszkaniach i garażach[3]. W szklarni Ogrodu Botanicznego we Wrocławiu stwierdzono obecność populacji szacowanej na 2000 osobników[7].

Śpieszki są owadami nocnymi. Dzień spędzają w ukryciu, pod liśćmi, w szparach ścian, często w pobliżu rur grzejnych. Początkowo uważane były za szkodniki cieplarniane, później stwierdzono, że żywią się głównie drobnymi owadami, (w tym mszycami[4]), wijami i ślimakami. W przypadku niedoboru pokarmu zwierzęcego lub wody pobierają także pokarm roślinny.

W ciągu kilku miesięcy samica składa kilkaset jaj. Ich rozwój przebiega w ziemi. W ogrzewanych szklarniach larwy pojawiają się po 3–4 miesiącach, a ich dalszy rozwój trwa do 7 miesięcy[4].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Eades, D.C.; D. Otte; M.M. Cigliano & H. Braun: Orthoptera Species File Online. . (ang.).
  2. ↑ Tachycines asynamorus, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  3. ↑ a b c Jerzy Pawłowski: Księga gatunków obcych inwazyjnych w faunie Polski. Wyd. internetowe. Instytut Ochrony Przyrody PAN w Krakowie. .
  4. ↑ a b c Henryk Sandner: Owady. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990. ISBN 83-01-08369-7.
  5. ↑ a b Ursula Stichmann-Marny, Erich Kretzschmar: Przewodnik : rośliny i zwierzęta. Warszawa: Multico, 2006. ISBN 83-7073-429-4.
  6. ↑ Władysław Bazyluk, Anna Liana: Prostoskrzydłe - Orthoptera. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2000, seria: Katalog Fauny Polski cz. 17, z. 2. ISBN 83-85192-94-8.
  7. ↑ Władysław Strojny: Nasze zwierzęta. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1981. ISBN 83-09-00045-6.