W dzisiejszym świecie Ödön Pártos stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Od wpływu na społeczeństwo po znaczenie w nauce, Ödön Pártos jest zjawiskiem, które nie pozostawia nikogo obojętnym. W całej historii Ödön Pártos był przedmiotem licznych debat i generował wszelkiego rodzaju opinie i teorie. W tym artykule zbadamy różne aspekty Ödön Pártos, analizując jego implikacje i wpływ na różne aspekty naszego codziennego życia.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód | |
Odznaczenia | |
![]() |
Ödön Pártos, także Oedoen Partos (ur. 1 października 1907 w Budapeszcie, zm. 6 lipca 1977 w Tel Awiwie[1][2]) – izraelski kompozytor, skrzypek, altowiolista i pedagog pochodzenia węgierskiego.
W latach 1918–1924 kształcił się w Akademii Muzycznej w Budapeszcie u Jenő Hubaya (skrzypce) i Zoltána Kodálya (kompozycja)[1][2]. Pełnił funkcję koncertmistrza orkiestry w Lucernie (1924–1926) i Budapeszcie (1926–1927, 1937–1938)[1][2]. Od 1927 do 1933 roku przebywał w Niemczech[1]. W 1935 roku uczył gry na skrzypcach i kompozycji w konserwatorium w Baku[1]. W 1938 roku wyemigrował do Palestyny[2]. W latach 1938–1956 był pierwszym skrzypkiem Palestine Orchestra (późniejsza Izraelska Orkiestra Filharmoniczna)[1][2]. Grał też na altówce w Israel Quartet (1939–1954)[1][2]. Od 1951 roku był dyrektorem Akademii Muzycznej w Tel Awiwie, w 1961 roku otrzymał tytuł jej profesora[1][2]. W 1954 roku otrzymał Nagrodę Izraela[1][2] za fantazję symfoniczną Ein Gev[2]. Koncertował jako solista w Izraelu, zachodniej Europie i Stanach Zjednoczonych[1].
W swojej twórczości początkowo nawiązywał do dorobku Zoltána Kodálya i Béli Bartóka[1]. Po 1960 roku zaczął posługiwać się swobodnie traktowaną techniką dodekafoniczną[1][2], a w latach 70. zwrócił się w stronę aleatoryzmu[1]. W swoich utworach wykorzystywał elementy ludowej i religijnej muzyki żydowskiej[1][2].
(na podstawie materiałów źródłowych)[1][2]