Évelyne Élien

W dzisiejszym świecie Évelyne Élien stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu różnych osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na kulturę popularną, Évelyne Élien jest tematem, który budzi ciekawość i debatę w różnych obszarach. W tym artykule zbadamy różne aspekty i perspektywy związane z Évelyne Élien, analizując jego znaczenie i implikacje w dzisiejszym świecie. Poprzez multidyscyplinarne podejście będziemy dążyć do pogłębienia zrozumienia Évelyne Élien, oferując wszechstronną wizję, która pozwoli czytelnikom zagłębić się w ten fascynujący temat i poszerzyć swoją wiedzę na jego temat.

Évelyne Élien
Data i miejsce urodzenia

24 marca 1964
Basse-Terre

Wzrost

160 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Mistrzostwa Europy
złoto Helsinki 1994 sztafeta 4 × 400 m
Igrzyska frankofońskie
złoto Casablanca 1991 sztafeta 4 × 400 m
złoto Bondoufle 1994 bieg na 400 m

Évelyne Élien (ur. 24 marca 1964 w Basse-Terre[1][2]) – francuska lekkoatletka, sprinterka, mistrzyni Europy, dwukrotna olimpijka.

Życiorys

Specjalizowała się w biegu na 400 metrów. Odpadła w ćwierćfinale tej konkurencji i zajęła 7. miejsce w finale sztafety 4 × 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu[1]. Zwyciężyła w sztafecie 4 × 400 metrów (która biegła w składzie: Ketty Régent-Talbot, Élien, Corinne Pierre-Joseph i Hélène Huart) i zajęła 5. miejsce w biegu na 400 metrów na igrzyskach frankofońskich w 1989 w Casablance[3][4]. Zajęła 5. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów i odpadła w półfinale biegu na 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1990 w Splicie[5]. Zajęła 5. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów na halowych mistrzostwach świata w 1991 w Sewilli[6] i 6. miejsce w tej konkurencji na mistrzostwach świata w 1993 w Stuttgarcie[7]. Zwyciężyła w biegu na 400 metrów na igrzyskach frankofońskich w 1994 w Bondoufle[8][9].

Zwyciężyła w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Francine Landre, Viviane Dorsile, Élien i Marie-José Pérec) i odpadła w półfinale biegu na 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1994 w Helsinkach[10]. Czas uzyskany w begu sztafetowym (3:22,34) jest aktualnym (listopad 2022) rekordem Francji[11]. Élien zajęła 4. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów w zawodach pucharu świata w 1994 w Londynie (sztafeta francuska reprezentowała Europę)[12]. Odpadła w eliminacjach biegu na 400 metrów i sztafety 4 × 400 metrów na mistrzostwach świata w 1995 w Göteborgu[13]. Zajęła 8. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1996 w Atlancie[1].

Była mistrzynią Francji w biegu na 400 metrów w 1990 i 1995, wicemistrzynią na tym dystansie w 1986, 1988, 1991 i 1994 oraz brązową medalistką w tej konkurencji w 1987, 1989, 1992 i 1996, a w hali wicemistrzynią w biegu na 400 metrów w 1996 i brązową medalistką na tym dystansie w 1988 oraz wicemistrzynią w biegu na 800 metrów w 1989[14][15].

Dwukrotnie poprawiała rekord Francji w sztafecie 4 × 400 metrów do wskazanego powyżej wyniku 3:22,34 z Helsinek w 1994[16].

Rekordy życiowe

Rekordy życiowe Élien[2]:

  • bieg na 400 metrów – 51,52 s (24 lipca 1994, Annecy)
  • bieg na 800 metrów – 2:03,45 (14 sierpnia 1988, Tours)

Przypisy

  1. ↑ a b c Évelyne Élien , olympedia.org (ang.).
  2. ↑ a b EVELYNE ELIEN , Fédération Française d’Athlétisme (fr.).
  3. ↑ Robert Blanchet. Jeux de la Francophonie? O, yes!. „L’Athlétisme”, s. 11–12, 1989-08-03. Fédération Française d’Athlétisme. (fr.). 
  4. ↑ Şevket F. Erbay, 1989 Francophone Games , athleticspodium.com (ang.).
  5. ↑ European Athletics Championships Munich 2022 Statistics Handbook , European Athletics, s. 618, 621 (ang.).
  6. ↑ World Athletics Statistics Handbook. World Athletics Indoor Championships Belgrade 2022 , World Athletics, s. 177 (ang.).
  7. ↑ World Athletics Championships Oregon 22. Statistics Handbook , World Athletics, s. 400–401 (ang.).
  8. ↑ Jacques Chanéac. Jeux de la Francophonie: le dernier mot aux Français. „L’Athlétisme”, s. 22, 1994-08-01. Fédération Française d’Athlétisme. (fr.). 
  9. ↑ Şevket F. Erbay, 1994 Francophone Games , athleticspodium.com (ang.).
  10. ↑ European Athletics Championships Munich 2022 Statistics Handbook , European Athletics, s. 629, 633 (ang.).
  11. ↑ Records (Actuel) National , Fédération Française d’Athlétisme (fr.).
  12. ↑ 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010 , IAAF, s. 87 (ang.).
  13. ↑ World Athletics Championships Oregon 22. Statistics Handbook , World Athletics, s. 281, 401 (ang.).
  14. ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1981 à 1990 , cdm.athle.com, 13 czerwca 2022, s. 138, 162, 168, 190, 197, 222, 256 (fr.).
  15. ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1991 à 1998 , cdm.athle.com, 5 maja 2022, s. 28, 43, 133, 170, 177, 196 (fr.).
  16. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 371. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).

Bibliografia

Mistrzynie Europy w sztafecie 4 × 400 metrów
Mistrzynie igrzysk frankofońskich w biegu na 400 metrów

Portal:Lekkoatletyka

Mistrzynie igrzysk frankofońskich w sztafecie 4 × 400 metrów

Portal:Lekkoatletyka